Verkiezingen 2006. De eerste keer actief meedoen aan gemeenteraadsverkiezingen. Echt wel boeiend om vanuit mijn (ex-media) standpunt dit mee te maken. 6 jaar geleden stond ik de dag ervoor op de grote markt in Antwerpen. Live op Topradio&Kanaal2: een debat met Leona Detiege, Mieke Vogels, Filip Dewinter, Marc Van Peel en Leo Delwaide. Vandaag sta ik zelf op een lijst.. het kan verkeren.
Een bezoek bij de kapper, even in mijn kroeg langslopen en praten met mijn hardwerkende ondernemende collega’s. De hamvraag die ik steeds weer stelde: “Volgen jullie de gemeenteraadsverkiezingen?”. Meestal kreeg ik te horen: “… zeg, ik zal wel zien en heb geen tijd om mij ermee bezig te houden..”
In schril contrast met de concurrerende politici die in de kranten steevast verklaren dat bij de huis aan huis bezoeken “..de meerderheid enthousiast is als ze de deur voor hen openen…” Give me a break. Qua peptalk kan het tellen en geloofwaardigheid zero. Ik begrijp dat eenzame mensen blij zijn dat er eens iemand aanbelt en een ‘klapke’ wil doen. Ook al ben je socialist, belanger, liberaal. Als Heylen voor uw deur staat dan praat je hem toch naar de mond.. niet?
Trouwens.
Zo voor de verkiezingen aan de deur gaan bellen zoals de eerste beste stofzuigerverkoper? Geen haar op mijn hoofd denkt aan dergelijk volksbedrog. Je moet het kunnen én durven. Jarenlang zie je geen hond en dan (hoe onopvallend) vlak voor de verkiezingen sta je voor de deur van iemand wildvreemd, je belooft een goed bestuur of de hemel op aarde met in één adem ‘u kan eventueel op mij stemmen’ gevolgd door een folder in je hand. Je zou voor minder de deur dichtgooien met die huis-aan-huis spampraktijken.
Burgers zijn niet dom hoor.
In mijn straat zijn ze afgelopen maand de goot komen ‘kuisen’. Vreemd, volgens de lokale bevolking. De opmerking van mensen die hier al langer wonen (dan ik) was verrassend: “.. straf, da’s ook de eerste keer dat ze deze straat komen kuisen in 6 jaar.. zouden het verkiezingen zijn jurgen?” Ik had niets te maken met die opkuiswagen en stond niet met een foldertje ‘proper Antwerpen’ te zwaaien. Mij kan je niet verdenken van goedkope propagandatechnieken.
Vandaag moest ik weer het stapeltje verkiezingsdrukwerk verhuizen van mijn brievenbus naar de kartonnen dozen voor selectief huisvuil. Elke dag drukwerk, meer drukwerk van al de andere partijen, als je het vergelijkt met Vlaams Belang folders. (Trouwens plezant dat papier selecteren voor mensen in appartementsgebouwen., even terzijde) Ik vraag me af of iemand al die verkiezingspropaganda wel leest, kritisch als ik ben. Stuur me gerust een e-mail als u één van die aandachtige lezers bent en leg het even uit hoe het nu zit.
Terug naar de partijfolders. Plots, ook weer voorspelbaar, zo voor de verkiezingen, bulkt je brievenbus van papierwerk. Het Vlaams Belang verstuurt een blaadje het hele jaar door..da’s dus normaal én gespreid. Al die anderen nooit, behalve nu. Geloofwaardigheid dus alweer zero.
Waar ik wél een punt van wil maken is het ‘gepersonaliseerd’ verkiezingsdrukwerk.
Gisteren CD&V-N.VA gericht aan Jurgen Verstrepen. Hoezo? Uit de parlementslijsten geplukt? Bevolkingslijsten? Een voorstel tot coalitie? … Neen. Propaganda. Als het is bedoeld om mij te jennen moeten ze creatiever zijn. Toch zou ik eens willen weten met welke mailinglijsten ze werken. Niet?
De beste gepersonaliseerde brief vond ik vandaag in de bus. Gericht aan mijn vennootschap, afzender VLD. De slogan “Stem voor uw zaak” gericht naar ondernemers en zelfstandigen. De man in kwestie verklaart schaamteloos “… vernieuwingen ter ondersteuning van ondernemers, het stadsbestuur zag eindelijk het belang in van de detailhandel, een gunstiger ondernemersklimaat, belangen ondernemers verder verdedigen..” Dat de VLD schaamteloos durft verklaren dat ze de belangen van de ondernemers en zelfstandigen verdedigen na haar jarenlange linkse beleid voor ondernemers, vestzak broekzakoperaties, taksenterreur voor detailhandel, parkeerterrorisme in en rond Antwerpen enz…?
Beste Luc Bungeneers, ik ben al 18 jaar zelfstandige én ondernemer en ik heb sinds de VLD aan de macht kwam quasi niets van al die fijne beloftes gerealiseerd gezien. Die niets en nieuwe ondernemersellende worden besproken in het boekhoudkantoor op maandelijkse vergaderingen en de afwerking van de jaarrekeningen. Die extra lasten, boeteclausules op termijnen, vervroegde vennootschapsbelasting, verworpen uitgaven, terugwerkende taxatie, hogere belastingen, minder kostenaftrek enzovoort enzovoort … zijn er gekomen tijdens het VLD bestuur.
En ja. In mijn jongere jaren ben ik ook gaan luisteren naar bijeenkomsten met Guy Verhofstadt en alles wat hij beloofde aan ons zelfstandigen én ondernemers als hij aan de macht zou komen….. (Om nog maar te zwijgen wat hij de mediasector beloofde)
Verhofstadt kwam aan de macht en vergat alles. Geheugenverlies mét linkse gevolgen. Machtshonger. (Over honger gesproken? De BTW al verlaagd in de horecasector?) En dan vinden jullie het vreemd dat ik jaren later de stap naar jullie speeltuin en land van loze beloftes zet?
Ik ga vandaag niet als een getuige van Jehova van deur tot deur met een nieuwe blijde boodschap. Ik stuur geen propaganda vanuit twijfelachtige databases. Ik beloof niets. Ik ben wie ik ben en kom het hele jaar door buiten in Vlaanderen én mijn stad. Ik praat het hele jaar door met de mensen. Ik luister en dring geen politiek op. Ik heb websites die door duizenden per dag worden gelezen, beluisterd en bekeken. Mensen mogen reageren en e-mailen. Ik ben interactief, dag in dag uit. Ik heb jarenlang risico’s genomen, mensen tewerkgesteld, firma’s opgestart en verkocht, geld gewonnen en verloren, hard gewerkt…. zonder steun van politiek en/of de zogezegde ondernemerspartij VLD.
Af en toe hou ik jullie in de gaten. Zoals op de recepties of bijeenkomsten van het Voka e.a. Op zo’n ogenblik denk ik : “Kijk, weer een politicus die belooft zonder ooit 1 ondernemersrisico genomen te hebben..” En de ‘bedrijfsbezoekjes’ tellen niet mee als ervaring hoor…
Elke ondernemer verdient de vrijheid om zelf initiatieven te nemen. Da’s juist. Dit schrijven op mijn blog is een initiatief. Om andere ondernemers te doen nadenken over loze politieke beloftes.
Mijn stem heeft u niet, of wat u gedacht?
Sans rancune