Al goed gelachen met het opgelegde promotiemoment van de voorstanders van neo-socialist Guy Verhofstadt. Analytisch zie je de journalisten en zenders die voorstander zijn. Let maar eens op de vragen die ze omgekeerd gebruiken tegen iedereen die kritisch is om het schrijfsel dat naar alle waarschijnlijkheid toch niet van zijn hand is. Hoezo? Het is een publiek geheim dat politici hun boekjes niet zelf schrijven. Zijn burgermanifesten waren immers ook niet van hem.
De techniek van het boekje in de politiek. Politici denken dat ze iets betekenen voor de maatschappij als ze een ‘boekske’ hebben uitgebracht. Het ontgaat mij helemaal. Dergelijke boekskes staan vol met partijprogramma’s, opsommingen, theoretische oefeningen en voor de rest heel veel maïzena van letters. Het lees niet vlot, het stelt niets voor. De cover met bijhorende foto en achterflap zijn het belangrijkste. Dat dergelijke boeken bijna meteen in de tweedehands boekenwinkel terecht komen zegt genoeg. Hier en daar verkoop er wel eens eentje goed zoals dat van Dedecker maar dat heeft eerder met de emo-factor te maken én in dat tijdsframe de man die het opneemt tegen een zwabberende regeringspartij.
Waarom doen ze het dan?
Ah tiens. Voor wat ik nu doe op mijn medium hé.
Aandacht.
Ik maakte het vroeger ook mee. De persverantwoordelijken laten weten dat er een ‘boek met speciale inhoud op komst is’. Meestal zo van ‘er staan echt nieuwe dingen in’. Lees: als je braaf bent, snel genoeg dan krijg je een aantal nieuwsprimeurs. Natuurlijk schrijven de wetstraat insiders over dat ‘eraan te komen boek’. Hoe meer lijnen in hun gazet, hoe positiever, hoe neutraler.. hoe meer kans dat de journalist ‘het script mag inkijken voor publicatie’. De positieve ratrace is begonnen.
U leest in de kranten, u hoort het op televisie of radio dat in het te lanceren boekje van politicus x (i.d.g. Verhofstadt) werkelijk wel ‘nieuwe dingen staan’. Als appetizer nog eens 1 of 2 onderwerpjes…. In de aanloop naar de officiële lancering van het boek en de politicus.
En hoe lanceren we dan dat boek?
Met een persconferentie, een congres of iets dergelijks. Dan kan je nadien vertellen dat het boek niets te maken heeft met verkiezingen bvb. maar je laat uitschijnen dat de maatschappij/samenleving hunkerend schreeuwt naar je maatschappijvisie of belevenissen in geschreven vorm. Ieder logisch denkend mens met 2 voeten op de grond weet dat niemand zit te wachten op dat ding en dat je al blij mag zijn dat iemand het geschreven onding überhaupt koopt. De afzetmarkt is meestal beperkt tot actieve leden van politieke partijen, journalisten, jongpolitici, kabinetsmedewerkers… u begrijpt voor wie het bestemd is hé. Met vakantie aan het zwembad heb ik nog nooit iemand ontmoet die bvb. de burgermanifesten aan het lezen was.
Na de lancering doet iedereen verwonderd, opgewonden en mag de (pseudo)schrijver in prime opdraven voor wat extra vraagjes over het boek. Liefst niet té moeilijk, het gaat hier immers over een ‘visionair’. De analyses van het boek volgen de dagen nadien, het mag wat stouter want anders denkt de lezer dat de journalist echt een vriend van het politieke promonetwerk is.
Nazorg.
Alles wat je nadien vertelt waar je persé mensen van wil overtuigen of uit een moeilijke discussie wil geraken geef je door jezelf ineengeknutselde onderbouw: “..maar ik heb dat enige tijd geleden al geschreven ..” of “..lees mijn boekje en u zal begrijpen wat ik bedoel..”. Natuurlijk weet eigenlijk niemand meer wat in dat boek stond…behalve.. als je écht aan de macht komt en in dat boekje staat het tegenovergestelde van wat je effectief aan het doen bent.
Neem de burgermanifesten. Hoe maak je een bocht?
Je trommelt Slangen op en die mag uitleggen dat die eerdere manifesten te rauw, ruw en ergerlijk van stijl waren. “maar de Guy was toen een gedreven politicus in de oppositie (note: haha: een VBer dus?) en dan moet je dat in die tijd zo zeggen..”. (de eerste bocht) dan: “in die burgermanifesten staat zeer veel wat hij ondertussen heeft gerealiseerd” (tweede bocht). Niemand controleert dit effectief –dat weet de adviseur- omdat in kranten, radio en tv heeft men geen plaats en tijd om dit in detail uit te spitten. “Ja sommigen verwijzen naar het integratiedeel van zijn manifest en..” Mooie laatste bocht. Vinger leggen op het overheersende deel van kritiek wat je overal kan terugvinden en koppelen aan een mea culpa, veranderende tijden, nieuwe visies én tot inzicht gekomen ‘fanfare' klaar want ziehier: “…daarom heeft hij zijn tijd gestoken in een geactualiseerde versie, een update, gericht op de toekomst!”. Voila. Sluitstuk.
Waar zit de fout?
Verhofstadt blundert mega en de pers zien het niet, bewust of onbewust.
- Niemand zat te wachten op een vervolgverhaal van een oude slechte versie.
- Zijn 4e manifest is niet geloofwaardig omdat wat hij nu schrijft bevestigt wat velen weten:”Hij had 8 jaar de tijd om te doen wat hij in zijn 4e manifest zet”
- Hij is zelf verantwoordelijk voor iets waarvoor hij nu oplossingen zoekt.
- Iedereen weet dat de federale verkiezingen begonnen zijn, het is dus promo-propaganda, bijna elke politicus in België past deze truc toe voor een verkiezing.
- Een open sollicitatiebrief voor een nieuwe machtstermijn, niet meer, niet minder. Op maat geschreven voor een nieuwe combinatie met de PS.
In mijn kelder ligt een stapel van gekregen politieke boeken. Heb ik ze allemaal gelezen? Neen. Het beste wat je kan doen is alle persknipsels verzamelen uit de promotour van dat boek, gekoppeld met alle interviews. Filter alle positieve extra blabla eruit en je hebt het beste van de inhoud gehad. Het bespaart je enorm tijdverlies.
Ondertussen liggen die boeken in de weg. Ik laat ze nog maar even liggen. Je weet nooit. Stel dat mijn mazouttank leeg komt te staan dan moet ik wel met een boekverbranding beginnen. Ik weet nu al welke het eerst in de open haard hun nut mogen bewijzen…
PS: Ghostwriter gezocht voor boek van mediaman in parlement. Anonimiteit gegarandeerd. Goede loonvoorwaarden. Nooit geweten.
