Met verbazing bekijk ik de 'jodenrel' in de kranten na de uitspraak van Patrick Janssens. De reactie van Bart de Wever volgend, de uithaal van Bart Somers, Karel De Gucht, Patrick Dewael... nu is het nog wachten op andere politieke kopstukken die zich willen profileren. Politiek misbruik? Ja, incluis de joodse vld politici in Antwerpen die hun afkomst ook af en toe politiek 'gebruiken'. De regering faalt, DeWever loopt in de weg dus pakken we de man maar op een uitspraak en sleuren we zijn verleden erbij. De joden worden dus politiek misbruikt.
De burgemeester geef ik het voordeel van de twijfel. In dit land heeft men blijkbaar nog altijd moeite met het oorlogsverleden, let wel, langs beide kanten. Zowel bij slachtoffers als daders.
Dat de joodse gemeenschap de uitspraken van de burgemeester een belangrijk signaal vindt kan ik gerust geloven. Natuurlijk hebben nogal wat mensen meegeholpen tegen de Joden tijdens WOII, een 'sorry' mag wel eens en is niet misplaatst in een 'niet verkiezingsperiode'. Beter laat dan nooit.
Flashback. Ik wilde jaren geleden een reportage maken over de Vlamingen/Franstaligen die rijk zijn geworden door WOII. Nogal wat Joden gaven hun 'bezittingen' in bewaring, anoniem, opgeborgen in kluizen van Vlamingen en Franstaligen. Inhoud wachtend op de terugkeer... Feiten; Vlaamse en Franstalige families die 'na den oorlog' plots wél financiële middelen hadden, tot vandaag en hun nageslacht. Toeval? U kan het al raden, niet gelukt en iedereen liet me weten niet in dat potje te roeren. De reportage is er niet gekomen, wat dacht u.
Als niet oorlogsgetuige is het altijd moeilijk om de juiste toon te zetten in dit verhaal. Ik stel steeds weer met verbazing vast dat leeftijdsgenoten dit met een nijdigheid wel doen en de nuance, het letterlijk zoeken naar, de feiten niet kunnen scheiden van de emotie en verontwaardiging. Die 'selectieve emotie' baart mij in het heden nog meer zorgen maar dat is een andere discussie.
Het politieke misbruik van WOII, en de nasleep ervan, worden steeds weer in de media gegooid in een poging de links-rechtse Vlaamse politiek in een slecht daglicht te plaatsen en politici van een andere strekking onderuit te halen. Dat is volgens mij pas pervers en kleinburgerlijk gemeen. Dat is het onverwerkte verleden in Vlaanderen.
Men moet hier eens de keuze maken: ofwel blijven we in het verleden ploeteren (incluis alle verwijten) ofwel draaien we de bladzijde om, leren we, archiveren het verhaal en kijken we naar de toekomst. Ik kan het weten hoe het moet. Mijn familiestambomen, afkomst en geschiedenis is eerder Europees; van Vlaanderen over Frankrijk naar Duitsland met Nederland en Zwitserland. (Eigen volk eerst was altijd een moeilijke slogan hoor; ik heb er zoveel ;-)
Ik herinner mij nog mijn eerste gesprekken over 'de oorlog' met mijn vriend Avi in Israël en de manier hoe zijn generatie daarmee omgaat. De oorlog hebben ze moeten verwerken omdat nieuwe bestaansvragen op de voorgrond stonden. De vele gesprekken met zijn omgeving gingen eerder over 'Hoe kan ons land Israël overleven tegen de Arabische agressie?' Voor hen is het gruwelijke verleden geschiedenis. Voor hen is terrorisme een deel van hun jeugd. Zonder het militair in Israël bestond dat land zelfs niet meer.
Avi is mijn trouwgetuige in de Carolus Borromeuskerk geworden in 1999. Hij is een stuk familie geworden. De dienst begon met: "Welkom, shalom." Een mooi moment.
In deze wil ik niet aan politiek doen. De heren politici en journalisten die nu rollend op de mat liggen over dit onderwerp laten zich kennen. Vorm eerst eens een regering of zo.
Klein.
