24-5-2008 - Lijst Dedecker slaat weer toe. Ditmaal was het niet de meester zelf die mediatiek vuurwerk afstak, het waren zijn adjudanten in Antwerpen (Jürgen Verstrepen) en Vlaams-Brabant (Peter Reekmans). Hun campagnebezoek van één dag aan Benidorm is een mooie stunt. Goed gezien van de LDD'ers: aan de Costa Blanca resideren duizenden Vlaamse kiezers. De Antwerpenaars vormen een groot aandeel, en daar zitten heel wat kleine zelfstandigen tussen die wel oren hebben naar het liberale gedachtegoed van Dedecker & co. Een ideale doelgroep dus voor LDD om in te hakken op de hoge fiscale druk in België.
LDD blijft een boeiend fenomeen. Jean-Marie Dedecker voelt goed aan hoe hij de massa moet bespelen. Zijn politieke tegenstanders beschuldigen hem niet ten onrechte van populisme, want hij is inderdaad gespecialiseerd in het ventileren van (te) simpele oplossingen voor complexe problemen. Maar het werkt wel.
Bij de federale verkiezingen van vorig jaar nam hij moeiteloos de kiesdrempel van vijf procent, een waar huzarenstuk voor een partij die pas enkele maanden bestond. Nu de kiezer zijn ondernemingszin en zijn programma heeft gevalideerd, moet Dedecker van zijn partij een strakke organisatie zien te maken. Als dat lukt, dan kan LDD bij de Vlaamse verkiezingen van volgend jaar ook het regionale parlement bezetten. De kracht van LDD is - afgezien van het charisma van zijn kopman - dat de partij een royaal gat in de markt heeft gevuld tussen Open Vld en Vlaams Belang. LDD is sociaal-economisch rechts en tegelijk ethisch progressief. Het donkerblauwe karakter appelleert aan veel liberale kiezers die vinden dat Open Vld veel te ver is opgeschoven naar links. En de rechts-voor-de-raapse slogans scoren ook bij VB'kiezers die beginnen te denken dat Vlaams Belang toch nooit zal doordringen tot de cenakels van de echte macht. Met zo'n donkerblauw programma heeft LDD ook in Antwerpen mooie perspectieven.
De Antwerpse liberale kiezer is van oudsher behoorlijk rechts, en dat is niet de richting die het paarse boegbeeld Ludo Van Campenhout aanhangt. Bij de lokale verkiezingen van 2012 is LDD waarschijnlijk volwassen genoeg om stevig oppositie te kunnen voeren tegen de huidige bestuursploeg van sp.a-Vl.Pro, CD&V/N-VA en Open Vld. Maar eerst zijn er dus nog de Vlaamse verkiezingen van 2009. LDD heeft Jürgen Verstrepen nu al aangeduid als lijsttrekker in de provinciale kieskring. Zo krijgt Verstrepen zijn eerste hoofdrol in een politieke thriller. Daarbij wordt hij nog steeds achtervolgd door zijn kortstondig verblijf bij Vlaams Belang, in de schaduw van zijn toenmalige beschermheer Filip Dewinter. Vrijbuiter Verstrepen was er de man niet naar om zich te kunnen onderwerpen aan de strakke partijtucht van het VB, als hij diep in zijn hart al akkoord ging met de partijstandpunten. Ik ben ervan overtuigd dat zijn VB-avontuur vooral was ingegeven door opportunistische motieven, omdat zijn mediacarrière niet genoeg perspectieven meer bood. Maar bij LDD lijkt hij zich helemaal thuis te voelen.
Verstrepen staat voor een zware opdracht. Bij de verkiezingen moet hij het in Antwerpen opnemen tegen ijzersterke tegenstanders: Kris Peeters en Bart De Wever (CD&V/N-VA), Dirk Van Mechelen (Open Vld), Patrick Janssens (sp.a), Filip Dewinter (VB) en Mieke Vogels (Groen!). Een clash of titans zoals Antwerpen er zelden een heeft gezien. Jürgen Verstrepen heeft één groot voordeel: hij kan niet verliezen. Elke veroverde zetel in het Vlaams Parlement is pure winst. Dat is een comfortabele uitgangspositie.
Bron: Gazet van Antwerpen/Lex Moolenaar
