Stemmen ronselen in Benidorm: slim bekeken van Lijst Dedecker. Voor wie tamboereert op kleine rancune en frustratie valt er wel iets te rapen in Benidorm. "Het grootste rusthuis van Vlaanderen." Halfrond van middenstanders die hun doelloosheid hadden toevertrouwd aan het betere weer. En dan komt ineens Jurgen Verstrepen langs. Opwinding, extase. Vrouwen tikken elkaar aan: "Is dat Alain Delon niet?" Voelen ze nu niet iets van leven tussen de benen? Ach, de gedachte is ook al mooi.
Expats.
Ze vergaan van heimwee naar het land dat ze verachten. Ze foeteren op elke steen van het thuisfront. Waar niets deugt. Veiligheid niet, belastingen niet, vreemdelingen niet. De regering is helemaal een zooi. Eigenlijk geloven ze alleen nog in de eigen lamento's.
Pruttelvolk met een iets te ruim pensioen.
Dan ben je thuis bij Lijst Dedecker. Lijst voor fermette-Vlamingen, kruideniers en Limburgers. Oase voor klagers, maar ze moeten wel werken. Voor have-nots komt Verstrepen het huis niet uit. Jean-Marie zou niet eens weten wat het is, een have-not. Ja, in Afrika, maar niet in Oostende.
Ander volk.
Eén ding moet je LDD nageven: de lijsttrekkers zijn niet te beroerd om een dagje naar de Costa Blanca af te zakken. Dat zie ik Jo Vandeurzen en Bart Somers niet zo gauw doen. Toch niet om campagne te voeren. Luie politici, weinig interactief. Terwijl die hele Vlaamse kolonie in Benidorm vaag katholiek en vaag liberaal is. Uiteraard met een flinke scheut Belang: eigen volk eerst, dat wisten zij jaren geleden al. Waarom, denk je, zijn ze naar Benidorm gevlucht?
Is er nog wel sprake van een rusthuis als Lijst Dedecker langskomt? Hier zie ik alleen maar messen en vorken de ruimte klieven. En valse gebitten, natuurlijk. Bloeddorst. Maar in Benidorm is dat wellicht anders: wie daar gaat rusten, is sowieso levensmoe.
Hugo Camps/ De Morgen - persgroep piblishing