11 juli. Vlaamse feestdag.
Een keuze tussen worst, mossel en muziek in de regen. De Vlaamse feestdag is een beetje virtueel. Niet iedereen heeft vrijaf. Het is geen officiele feestdag.
Een beetje zwanger, we willen wel maar kunnen niet. Mogen eigenlijk niet. Een worteltje voor onze neus. Vier maar wat feest, klop op jullie borst en hijs de leeuwenvlag of plak een sticker. Bijna op folklore af. Geef de Vlamingen het gevoel dat ze een feestdag hebben.
Perceptie.
Ik ga hier niet vergelijken met Baskenland, Joegoslavië, Ukraine om de onafhankelijkheidsgedachte en mogelijkheid in deze eeuw te onderstrepen. Ik ga ervan uit dat Vlamingen met 2 voeten in de wereld staan en sowieso niet overtuigd moeten worden van die identiteit en het recht op een eigen staat.
Alleen.
Die eigen staatsgedachte is te historisch verbonden.
Bij LDD hanteren we een realbenadering zo u wil. Met België als het kan, zonder als het moet. Tegenstanders van LDD proberen ons volgens de watermarteling te dwingen tot zwart wit uitspraken. Schild en vriend. ‘Ge zijt voor of tegen’. Als ik dan zeg dat België vanzelf zal verdampen en dat bevoegdheden morgen overgeheveld moeten worden dan is dat blijkbaar voor sommigen niet genoeg. Het karkas België, federaal Disneyland in Laken.
Een virtuele staat. Was het altijd al. Een hebbedingetje voor aangekochte koningen en Franstalige Bourgeoisie. Congo aan de Noordzee. Toyboy van de rijken en machtigen.
Communautair opbod.
Het gouden stemhaantje volgens sommige partijbonzen. Na één jaar geknoei hebben we gezien naar wat het zal leiden. Een tegenstelling, een clash een pat- stelling. België is aan het scheiden, de partners hebben geen gemeenschappelijke basis meer maar de alimentatie schrikt af.
Wallonië was tot nu toe het blondje hoertje met rode jarretellen. Pittig maar wat lui. Dikwijls met hoofdpijn in het ziektebed. Een luxekip zo u wil.
Vlaanderen de hard werkende ondernemer, de middenstander die de rekeningen betaalde. Solidair. Getrouwd.
Zoals bij zovele relaties loopt het wel lekker in het begin maar u kent de rest van het verhaal allicht.. de verwijten worden hatelijk. Het servies begint te sneuvelen. Therapie is overbodig. Hoe lang blijven we nog samen?
Deze week trok de zin ‘Solidariteit storten in een bodemloze put heeft geen zin, niet langer verdedigbaar’ mijn aandacht. Daar zeg je toch alles mee? Geef Vlaanderen dringend meer bevoegdheden. Laat ons los. Zoals het zand op het strand. Zolang de Franstaligen en Belgicisten meer en meer hun hand dichtknijpen, hoe minder ze greep hebben op het Vlaams zand.
Ach. Het is een kwestie van tijd geworden.
Wallonië is al buitenland voor vele Vlamingen en Brussel een bazaar met Franse accenten. We doen zelfs geen moeite meer om die buitenlanders te begrijpen. België herleiden we tot de Rode Duivels, tennis, manneke pis, frieten en warme wafels. We gebruiken de term Belgium als een mark om een onwetende Amerikaan duidelijk te maken dat we een plek zijn naast Nederland en in de buurt van Parijs. Noord-Parijs voor de Walen en Zuid-Amsterdam voor de OranjeVlamingen.
En Wilders natuurlijk.
Dromen van een nieuwe natie. Met dalende koopkracht en veranderende maatschappij moet Vlaanderen haar eigen weg kunnen gaan met veel meer bevoegdheden. De koopkracht en het welzijn van de doorsnee Vlaming ligt me nauw aan het hart. We moeten eerst zorgen voor onze regio, anders zitten we verkeerd in het Vlaams Parlement. We moeten snijden in de overschotten die overgeheveld worden naar een minderheid. Vandaag moeten we zeggen tegen de Franstaligen: ‘Sorry gasten, we hebben geen gouden spaarvarken meer je zal het moeten stellen met de centen waar jullie gewoon recht op hebben.’ 60/40 De tering naar de nering zetten.
Het Franstalige hoertje zal zelf haar sportwagen moeten onderhouden. Geen extra’s. Geen golden creditcard.
Hatelijkheden en borstklopperij zullen Vlaanderen én Wallonië op termijn niet helpen. Als je enkel die piste bewandelt is het wachten op een vechtscheiding. Een blauw oog. Een kloppartij met gewonden. Moord. Doodslag.
Zoals de Franstalige Belgicistische elite hun hatelijkheden over Vlaanderen uitspuwen wordt de toon gezet. Antivlaamse propaganda als deeltjesversneller voor de Vlamingen die moegetergd graag hun vuisten willen laten zien.
Wachten op de vonk. 11 juli, 15 juli, 21 juli, 2008, 2009.
Countdown loopt.
Jurgen Verstrepen, Europeaan, Vlaming. (Belg is de gedwongen definitie op mijn Belgisch ausweis.)
