Waarschijnlijk hebben alle leden van de Weight-Watchers een gratis inkomkaart gekregen en verklaart dit de massale toeloop. Als je 27 kg moet verdikken is dit een merkwaardige prestatie maar imponeert de film nu echt ? Geeft deze film ons een duidelijk beeld over de hormonenmaffia in België ? Neen, ik blijf letterlijk op mijn honger zitten. De opbouw verloopt stroef en zelfs een beetje geforceerd. Soms vraag ik mij af welke verhaallijn nu belangrijk is. Niets springt er daadwerkelijk uit. De enige verdienste van Matthias Schoenaerts alias “Jacky Vanmarsenille” is letterlijk zijn overgewicht. Wie antwoorden zoekt voor de moord op veearts Karel Van Noppen komt bedrogen uit. De confrontatie en geveinsde samenwerking tussen de Limburgse- en West-Vlaamse vetmesters is uiteindelijk maar slapjes uitgebouwd en loopt onafgezien van het sappig dialect op een sisser af. Hetzelfde geldt voor de rol van de gefrustreerde informant Diederik (Jeroen Perceval), een oude schoolvriend en getuige van zijn ongelukkige jeugd. Het verhaal gaat dan helemaal op in het personage van Matthias Schoenaerts die in zijn jeugd op verschrikkelijke wijze het noodlot tart en daar later weerwraak voor zal nemen. Het personage schuwt geen zootje anabole steroïden en trakteert uiteraard ook zijn lieve dieren op het sappig goedje. Macho labiel gedrag en hallucinaties zijn dan ook aan de orde. Steractrice Barbara Sarafian die sinds “Aanrijding in Moscou” en “Dubbelleven” de vedettestatus in Vlaanderen heeft verworven levert de slechtste bijrol van gammele politie inspecteur. Rundskop is een zwakke prent over een labiele vetmester en een gemiste kans om een duidelijk beeld te schetsen over de werking van de hormonenmaffia in België.
JAN KRITIEK
Wat een kortzichtige bespreking, het spijt me. De volgende Jan verheyen lijkt me meer iets vr u.
Geplaatst door: erik wirickx | september 18, 2011 om 01:41 nm