Ik ben opgegroeid met een mama die thuis was en een vader die ging werken. Toen..logisch. Wat huismoeder deed werd omschreven als vanzelfsprekend. Vandaag zijn moeders die thuis blijven een luxe geworden. Beide ouder moeten het huis uit en gaan werken. Je wil een leven en toekomst uitbouwen, je wil welstand en ook kinderen. Alleen, de rekening moet kloppen en 2 verdieners is vandaag het beste (bijna verplicht) model. Dit heeft zo zijn gevolgen.. de eeuwige strijd tussen je kinderen meer willen zien en het eerder omschreven verdienmodel. Als je geluk hebt dan heb je schoonouders die de kinderen regelmatig opvangen, gaan afhalen aan school, een crèche of nog beter een onthaalmoeder. En dan komen de..vakanties. Puzzeltijd voor ouders. Goodwill van familie. In mijn geval lukt dit vrij aardig alhoewel ik toch bepaalde belangrijke momenten gemist heb als vader, bezig met zijn (media)carrière. De eerste woordjes heb ik gemist, het eerste telefoongesprekje was van mijn dochter toen ik druk,druk,druk bezig was met politicsinfo, het eerste huilgesprekje met '..ik wil je nu zien voor het slapen..' was voor een redactievergadering van Recht van Antwoord bij VTM. Dergelijke momenten hebben mijn hart gebroken en doen mij twijfelen aan onze drijfveren. Voor je het weet heb je heel wat gemist en je kan het niet inhalen.... Waarom ik hierover begin? De discussie laait op in ons land -en andere Europese landen- over werktijd
verlenging om onze welstand en sociaal systeem recht te houden. De vakbonden staan op hun achterste poten en ja, ik weet ook wel dat het huidige systeem onhoudbaar is geworden. Wat is de prijs die we met z'n allen bereid zijn om te betalen voor welstand en sociale zekerheid? Werktijdverlenging kan alleen maar als je als overheid meer kinderopvang of een 'ouder-huismoeder' premie voorziet. De kip en het ei. de Vlaamse overheid moet een evenwicht vinden tussen oudergeluk en werken. Niet makkelijk, de kas is nu al leeg. We zijn misschien wel vooruitstrevend en harde werkers maar we willen ook het beste van het leven en kinderen. Daarin verschillen we met de vorige generaties en je kan de klok niet terugdraaien. Heel wat moemoe's en bompa's proberen nu de kleinkinderen te verwennen uit compensatie...om goed te maken wat zij niet gegeven hebben aan hun kinderen. Ik denk dat de huidige generatie ouders niet willen compenseren op oudere leeftijd..en tegelijk willen genieten van het leven...en dat kost centen..dus...weer bij het begin van mijn betoog. Da's pas een politieke uitdaging. Vandaag ben ik met de tram naar Antwerpen centrum gebold, mét dochter..zoals je op foto ziet. (Désiré De Lille) Ik geniet hiervan met volle teugen, mijn dochter ook. Ondertussen werkt mijn vrouw, de onthaalmoeder is ziek en je kan niet altijd naar je ouders lopen... Straks terug op stap. Ik stuur vandaag bij en hoop dat mijn kinderen later dit beseffen. Ouderliefde is iets raars, je kent het niet...tot je het meemaakt. Ik zit idd. vandaag in een luxepositie....en ik besef het maar al te goed.
Het blad Menzo? Als man een goeie combinatie tussen mannen-interesses en artikels... en deze maand zeker. 
