(foto: voorbereiding van oudejaarsetentje )
De kerstvakantie van 2004 wordt gekenmerkt door de vloedgolven in Azië. Understatement. Gemengde gevoelens en vooral…gevoel van “ Fuck. Dit wil je niet meemaken..” Als mediabeest en televisie/radiomens van mijn 14 jaar heb ik ook gemengde gevoelens bij het zien van de amateurbeelden. Ik WIL dit zien, en als ik het zie..dan grijpt dit me aan. Er is kritiek van zogezegde kwaliteitskranten op al die amateurbeelden terwijl ze zelf een foto afdrukken van de lijken op het strand.. op de voorpagina. Hypocriet. Niet nieuw hé… hypocrisie zie je zelfs op politiek vlak. Bekijk hoe ze Van Krunkelsven opvoeren (in primeur..jihaa!!) en hem nadien afmaken omdat hij het cordon wil doorbreken. Terug naar het onderwerp. Ik vergeet nooit een montage die ik maakte voor VT4 over de genocide in Rwanda. We hadden beeldmateriaal –tapes waaruit fragmenten voor het nieuws gebruikt werden - waarop slachtoffers, lijken e.d. te zien waren. (Rushes in het vakjargon) De hele tijd keek je naar gruwelijk materiaal en zocht ik de minst shockerende fragmenten uit om deze te combineren met een ijzersterk getuigenis van een Belgische arts die het overleefd had… Ik vergeet nooit dat mijn monteur regelmatig de montagekamer verliet omdat hij het niet meer aankon…huilend in de gang. Ik bleef zitten, had het ook moeilijk, maar moest mijn job afwerken. Amateuropnamen zijn geen job. Kan je die mensen iets verwijten? Ja en neen. Hadden ze iemand kunnen redden die ze aan het filmen waren? Misschien. Life is real. Amateuropnamen, in dit geval van een ramp, tonen hoe gruwelijk en levensecht onze aarde is. Amateuropnamen geven een realistisch beeld over de hardheid van het leven. Ieder kiest voor zich. Ik kies voor de harde realiteit, in beeld en geluid. Kies voor het niet willen zien als je je geruster wil voelen. Kies voor het alles willen zien als je er tegen kan. Ik ben nu 38 jaar. ik heb het geluk gehad om al zeer veel te mogen meemaken, zien, researchen, filmen. Gevolg van mijn job. Het heeft mij harder en kritischer gemaakt. Ik kan tegen een stootje. Voor sommigen komt dit over als hard, ijskoud en egoïstisch. Zelfs mijn vrouw discussieert niet meer over dergelijke materie met mij omdat ze mij zo niet wil kennen. Het is wat het is. Het leven is geen pretje, geen veilige haven. Onwetendheid is het ultieme wapen voor machtsmisbruik. 2004 voorbij. Eindejaarswensen voor 2005? None. Leef nu. Geniet nu. Carpe Diem. Verleg je grenzen. Altijd, nu en morgen. Neem risico’s… Op een dag lig je op het strand te genieten in een tropisch paradijs en komt er een vloedgolf…..
Ik knuffel mijn kinderen, geniet van het moment en wil hen beschermend opvoeden met genoeg ogen voor de harde realiteit. Een uitdaging.
Twijfel niet aan dit bericht. Ik ben gelukkig. Soms zeg ik… ik wou dat ik niet zoveel wist en meegemaakt heb. Ik zou gelukkiger zijn. Onwetendheid zorgt voor een rustiger state of mind. Mensen geloven dit niet. Ik ben ook gestopt om dit te vertellen aan anderen. Ik kom ook altijd terug op mijn eerdere uitspraak. Ik zou het elke dag opnieuw doen. Ik wil alles weten… en da’s een oneindig verhaal. Het maakt je harder, rationeler en logischer. In de wetstraat beseffen ze nog steeds niet wie ze hebben binnengehaald……