De vrijspraak van Dyab Abou Jahjah en Ahmed Azzuz van de AEL is een bewijs dat geïmproviseerde ad hoc politieke processen nu eens leiden tot een "zwarte" uitspraak dan weer tot een "witte". Ik ben het niet eens met de politiek van Dyab en de AEL, maar heb wel mijn bedenkingen.
Lees meer via | Vrijspraak enige uitweg |
"Ik respecteer de rechtstaat en scheiding der machten maar kan me niet van de indruk ontdoen dat een vrijspraak de enige uitweg was na de positieve mediacampagne voor de AEL in deze zaak. Ik vond de eerste uitspraak ook te zwaar, maar het verschil is toch opmerkelijk groot (...) Stemmingmakerij kan dus wel de rechtbanken beïnvloeden. Gisteren voor het Vlaams Belang, vandaag voor de AEL".
Druk van media
Politieke inmenging en druk op het gerecht is voor mij een democratie onwaardig. De zaak versus Dyab Abou Jahjah en de AEL is geen gevaarlijk precedent voor allochtonengeweld zoals Filip Dewinter stelt, maar een precedent van een democratie en rechtstaat die onder druk van politiek en media onrechtstreeks gedwongen wordt tot veroordelingen of vrijspraak.
"We leven inderdaad in een perceptiemaatschappij waar politiek en pers rechtbanken spelen en dat is niet gezond voor democratie"