De burleske kampeertoestanden voor de Vlaamse schoolpoorten visualiseren het failliet van het zogenaamde gelijke onderwijskansenbeleid. Alleen de ouders die zwaar willen investeren in de opvoeding van hun kinderen en dus uren lang willen en kunnen kamperen, krijgen hun kinderen ingeschreven in de school die ze wensen.
Deze toestanden tonen aan dat het gelijke onderwijskansendecreet zijn doel mist. … Het resulteert immers in een grotere ongelijkheid in de opvoeding van de kinderen: de kinderen van ouders die niet willen of kunnen kamperen krijgen de overschot en komen terecht in scholen waar de sociale moeilijkheden zich opstapelen.
De principes van het GOK-decreet klinken zoals altijd zeer verleidelijk. In het decreet wordt de vrije keuze van de ouders plechtig geproclameerd. Scholen mogen dus, hetzij in uitzonderlijke gevallen, geen kinderen weigeren. Dit vrij inschrijvingsrecht wordt gekoppeld aan een positieve discriminatieregeling. Scholen mogen voorrang verlenen aan kinderen die tot de decretaal bepaalde kansenongelijke categorieën behoren, zoals Nederlandsonkundige kinderen, kinderen van moeders van een laag opleidingsniveau, kinderen met een schooltoelage, kinderen opgenomen in de Bijzondere Jeugdzorg. Volgens de egalitaristische leerling-tovenaars staan deze leerlingen een trapje onder op de sociale ladder. Door ze een trapje voor te geven bij de inschrijving in het onderwijs werd de kansengelijkheid zogenaamd hersteld.
Het is onvoorstelbaar dat quasi niemand, noch in dit Vlaams parlement, noch in de onderwijssector heeft voorzien dat dit egalitaristische experiment verkeerd zou aflopen. Wanneer schaarse goederen gratis of onder de prijs worden vrijgegeven ontstaan er wachtfiles. Getuige daarvan de jarenlange praktijk in de Sovjet-Unie waar de baboesjka’s werden ingeschakeld om urenlang te kamperen voor de spotgoedkope gebraden kippen.
Elektronisch aanmelden via het internet in plaats van te kamperen voor de schoolpoort is evenmin een oplossing voor het probleem. Het Gentse LOP-systeem van virtueel kamperen geeft een voorrang aan ouders die in de buurt van de school wonen. Op zichzelf een principe van gezond verstand, maar een aanfluiting van het GOK-decreet. De Gentse LOP-regeling laat in feite niets meer heel van het vrij inschrijvingsrecht. Ouders die wat verder van de school van hun voorkeur wonen, worden de facto uitgesloten van hun vrije schoolkeuze. De computer zal de kinderen op dichte wandelafstand onverbiddelijk op de eerste rij zetten.
Het kampeergedoe voor sommige schoolpoorten vraagt om een grondige herziening van de egalitaristische modelbouw van Vandebroecke en consoorten. We moeten ons dan ook dringend de fundamentele vraag durven stellen wat de Vlaamse overheid inzake onderwijs al dan niet moet doen. Voor LDD dient de Vlaamse overheid er énkel voor te zorgen dat er scholen bijkomen én dat de scholen worden verplicht een eigen pedagogisch project op te stellen en dit project publiek kenbaar te maken. Daardoor wordt de vrije schoolkeuze voor ouders veel gemakkelijker. Het laat hen immers toe om met kennis van zaken een bewuste keuze te maken voor een specifiek pedagogisch project. Het pedagogisch project dat de school vrij opstelt, is de enige evaluatiebasis voor de onderwijsinspectie. De onderwijsinspectie dient immers enkel daadwerkelijk te controleren of de school waarmaakt wat ze in haar eigen project belooft. …
Het werkelijke debat is dan ook een debat over de kerntaak van het Vlaamse onderwijsbeleid, een onderwijsbeleid waarin wij niet willen pamperen of positief discrimineren. Het schoolpoortkamperen toont immers énkel aan dat positief discrimineren in meer discriminatie resulteert.
