De levensklok tikt, het is een countdown en hoe meer leeftijd je krijgt..hoe meer mensen verdwijnen.
Het is natuurlijk een open deur intrappen maar ik heb een hekel aan die gedachte der eindigheid. Telkens weer zet me je met de voeten op de grond als er iets gebeurt of iemand verdwijnt. Yasmine haar abrupte einde bracht me terug naar de periode van Radio Ace in Kontich en Radio Metropolys in Wilrijk. Je begint te mijmeren... Michael Jackson's Thriller dan; ik was 15 jaar en mocht op zondagnamiddag naar de discotheek in Mechelen waar de DJ dit nummer loeihard speelde. Om nog maar te zwijgen hoeveel nummers je van the king of pop hebt gespeeld.
Wat ook is, Michael Jackson zal net zoals een Mozart oneindig blijven leven. Die status heeft hij bereikt. Door dingen te doen die de mensheid iets bijbrengen, raken, trends te zetten, vernieuwend te zijn.
Die eindigheid. Het zet alles in perspectief. En vooral met welke onbenullige zaken we privé en beroepsmatig mee bezig zijn.
