Religie en onderwijs. Leuke combinatie. De laatste tijd word ik regelmatig aangesproken door ouders die met een geloofsprobleem op school zitten. Door de actualiteit keren mensen zich meer en meer af van de katholieke kerk en dus ook van het vak godsdienst. Maar wat kan je doen als blijkt dat je kind niet mag veranderen naar zedenleer/moraal in het lager onderwijs tijdens het jaar terwijl het voor jou en je kind genoeg is geweest? Ergernis dus.
Na een gesprek met een andere collega bij de Vlaamse overheid kreeg hij het volgende antwoord: ‘ Het zal niet lukken maar schrijf anders uw kinderen in in een andere school voor 1 dag en dan weer inschrijven in de huidige school.’ Absurdistan, zeker wetende dat er in Antwerpen voor bepaalde scholen wachtlijsten zijn en de school waar zijn kinderen gaan is er één van. Laat maar zitten denkt u misschien? Neen dus.
Stedelijk onderwijs Antwerpen. De man geeft niet op en neemt contact op met het kabinet van onderwijsschepen Voorhamme. Een medewerkster zou de zaak onderzoeken en terug contact opnemen. Na 24 uur krijgt hij een telefoontje met als antwoord dat dit niet meer gaat maar dat de inspecteur van het basisonderwijs in de stad een oplossing probeert te zoeken. ‘Misschien krijgt u een bericht maar ik zou er niet op wachten’. Als eindoplossing krijgt hij nog het volgende advies ‘als u uw kinderen voor 1 dag van school zou veranderen kan dit opgelost kan worden’ Tweede keer dus.
De kern van de zaak is een verplichte keuze waar je dus minimaal 1 jaar aan vasthangt. Heb het zelf ook meegemaakt met mijn dochter. Ik kwam pas na een maand of 2 erachter dat in het vak godsdienst teveel indoctrine zat in plaats van onderwijs. Als ouder moest ik het jaar afwachten (uitzitten) en dan pas veranderen met alle gevolgen van dien. Geen lente of communiefeest enzovoort..
Met wat er nu gebeurt kan ik me inbeelden dat ouders hun kinderen weg willen halen uit godsdienst. Of zelfs dat de kinderen twijfels hebben over dat vak en de inhoud..
Ouders zouden de keuze moeten krijgen om tijdens het schooljaar te veranderen wetende dat de vakken godsdienst, moraal, islam geen belangrijke vakken zijn. De ouder thuis moeten daar maar wat aandacht aan besteden. Vrije tijd dus. Waarom die discussie niet breed opentrekken? Ik zou liever hebben dat mijn kinderen sport zouden krijgen in plaats van levensbeschouwelijke vakken. Een verzamelterm voor de schoolvakken godsdienst, een op godsdienst berustende zedenleer of de niet-confessionele zedenleer, de eigen cultuur en religie of de cultuurbeschouwing. In Vlaanderen kunnen leerlingen kiezen tussen: islamitische godsdienst, Israëlitische godsdienst, niet-confessionele zedenleer, orthodoxe godsdienst, protestantse godsdienst en rooms-katholieke godsdienst. Het in elkaar puzzelen van de lesroosters voor bvb. het kleine godsdienstvak van gemiddeld 2 uur in de week is zelfs voor schooldirecties elk jaar opnieuw een zware klus. Het gemeenschapsonderwijs, het gemeentelijk en stedelijk onderwijs en het provinciaal onderwijs moeten alle levensbeschouwelijke vakken immers aanbieden. Stop daar toch mee. Van mij mogen ze die levensbeschouwelijke vakken gewoonweg afschaffen. Eigenlijk is dat iets voor in je vrije tijd. Ook in Franse scholen vind je geen godsdienst of zedenleer.
Ik lees vandaag in een interview in Gazet Van Antwerpen dat de ‘hoofddoekdirectrice’ van het Atheneum in Antwerpen (Karin Heremans) pleit voor een nieuw schoolpact waarin ze alle leerlingen wil laten kennismaken met alle levensbeschouwingen. Eén uur les per week over levensbeschouwing naar keuze en één uur algemeen. Waarom daar nog energie insteken? Verwijder religies uit het verplichte lessenrooster en plaats het in vrije tijd, vrije keuze. Je kan kinderen sowieso onderrichten over levensbeschouwingen vanuit het correcte geschiedkundige. Niet vanuit hun waarheden, welke dat ook zijn. Je brengt de neutraliteit in het onderwijs niet in gevaar door het afschaffen van levensbeschouwelijke vakken. Integendeel. Je hebt nog meer basis om alle religieuze symbolen uit het onderwijs te weren.
Tijd dat ik dit eens ga aankaarten in de politiek, in de partij en bij onze voorzitter van de commissie onderwijs.
