Nogal wat mensen vragen me of ik politiek nog besta.. Logisch. Weinig media-aandacht, polarisatie van de Vlaamsnationalistische partijen en twijfel in eigen rangen van het LDD project. Bewust heb ik het laatste jaar gekozen om mij wat meer op de achtergrond te plaatsen. Niet op de tafel springen en terugplooien naar mijn corebusiness; mijn parlementair werk in de commissie media, jeugd, cultuur. Ondertussen praat ik met de meeste mediaspelers in Vlaanderen en doe ik datgene waarvoor ik verkozen ben. Helaas worden politici tegenwoordig 'afgemeten' op hun etalagegehalte, lawaai en emo-onzin.
Ach. Niets nieuws onder de zon. Dit is altijd al zo geweest alleen zie je de evolutie versterken. Wie hard blaft, koppig is, neen zegt, vettige smsjes of twitters uitstuurt.. die is nog interessant. Dat haalt media en zorgt ervoor dat deze politici bestaan. Oplossingen? Visie? Inhoudelijke opmerkingen? Allemaal té moeilijk om in een headline te brengen. Vertrouwen in politiek meet men bij de bevolking af op houding, oneliners en ... koppigheid. Eénmanspartijen. Imagebuilding, verpakking. Het is wat het is. Voor het hele centrumrechtse politieke veld is het moeilijk werken geworden, CD&V, openVLD, LDD, VB ... drummen op een smalle electorale landtong.
Die evolutie heeft eigenlijk ook haar voordelen. Je kan -als je wil- netjes onder de radar gaan zitten. Afwachten, het speelveld bekijken, politieke posities innemen en rustig verderwerken. Het laatste jaar kregen we in het Vlaams Parlement zo regelmatig de vraag wat we met onze fractie gaan doen. Nu de verkiezingen lonken krijgen we die vragen opnieuw. Doe je mee? Ga je ons nog steunen? Blijven jullie in de partij? Wie wil federaal opkomen?... Politieke slavernij lonkt om de hoek, er zijn kopers en verkopers maar dan moet het hele pakket, de bundel, in de etalage gezet worden. Anders heeft het niet veel waarde hé. Als je de peilingen moet geloven dan blijft er niet veel handelswaarde over. Maar ach, de peilingen zijn nog nooit juist geweest maar dat vergeet men telkens weer... Het eerste zinnetje na verkiezingen is altijd: dit hadden de peilingen niet voorspeld.
In het Vlaams Parlement vormen we nog steeds een hechte 7 koppige fractie. Twee jaar geleden schreef men dat die groep nooit één coherente fractie kon vormen. Twee jaar later hebben we het tegendeel bewezen. De Vlaams Parlementsfractie van LDD is erin geslaagd om het negatieve ruziemakerij imago van Lijst Dedecker te overstijgen. Ik heb de ruziemakers één na één trouwens zien vertrekken naar andere partijen. Dat help natuurlijk ook wel.
Op een volwassen manier doen wij in het Vlaams Parlement aan politiek, soms nog zoekend naar de toon maar meestal nagel op de kop. Natuurlijk zijn we het soms intern oneens over bepaalde standpunten maar dat hoort nu eenmaal bij liberale denkers. We bewijzen dat we de wetmatigheden van een politieke fractie aankunnen en dat hebben we volledig aan onszelf te danken. Niet aan de partijstructuren maar aan onze politiek -nog steeds groeiende- volwassenheid. Eigenlijk zijn wij nu klaar om een rol te spelen in het politieke landschap maar we hebben de pech dat het vehikel, de partij (die geen doel is maar een middel), niet bolt en met mankementen stilstaat. De vraag is: gaan we allemaal duwen aan dat vehikel? Hangt ervan af. De chauffeur zal bepalend zijn ....
