Nogal wat mensen in m'n buurt begrijpen het politieke spel niet. Geen schande. Het is een afzonderlijke biotoop waar met vergrootglazen naar elkaar wordt gekeken. Daarnet vroeg iemand me nog dat hij dacht dat 'in een partij iedereen aan hetzelfde touw trekt'. Ik bekeek hem en kon weinig antwoorden. Behalve dat wat men mij bij de start van m'n politieke carrière zei: 'Je grootste vijanden zitten in je eigen partij'. Ik wuifde dat toen weg maar vandaag onderschrijf ik deze uitspraak.
Vandaag werd ik gepakt in snelheid door media en politiek.
Na een mindere nacht vanwege een handblessure (cfr. mijn tweets van gisteren) en de nawerking van Dafalgan Forte begon ik mijn dag zonder de persoverzichten te lezen, luisterde amper radio en arriveerde in het Vlaams Parlement. Even langs de dokter en een vraag stellen aan de ministerpresident in commissie. Ik doe mijn job waarvoor ik verkozen ben, weetuwel.
Terug op de fractie had ik blijkbaar al enkele stormen gemist: niet gehoord op radio Jurgen? Den één van de Standaard! (uitspraak over plaats in de krant) De websites... enfin, er was dus iets ernstigs gebeurd. Theater en drama. Wie beschuldigt wie werd opgestart en zo ben je dan weer even bezig. Cluedo in de wetstraat, op zoek naar the smoking gun. In vogelvlucht lees ik alle inhoud, net op tijd.Prompt een vraag van persagentschap Belga om te reageren. Iedereen zijn/haar job. Deze keer dacht ik op de vlakte te blijven, een korte reactie, niet teveel. Wat me wél stoorde was dat ik alweer in de krant uitspraken moest lezen waarvan niemand iets afwist, alsook de communicatie van één man. Dat werd dan in deStandaard:
Zijn partijgenoot Jurgen Verstrepen reageert kritisch.'Ik neem alweer akte van politieke beslissingen en communicatie binnen LDD die buiten alle officiële organen genomen worden zonder overleg. Dit begint me op zijn minst te enerveren en bemoeilijkt hoe langer hoe meer de professionele werking die ik nastreef. I am not amused.'
Natuurlijk ging dit niet over Lode an sich maar over de reacties daarop in de krant uit eigen rangen. Ik hou van professionaliteit en ben misschien te veeleisend maar ja.. aard van het beestje. Niets zeggen is optie 1 maar dat is moeilijk als je als vechter voor de freedom of speech in de politiek bent gestapt. Jezelf blijven, that's me. .. maar wel bedachtzaam. Zeker als het gaat over je eigen partij of wat daarvan overblijft. Ben immers niet gek (cfr. stelling grootste vijanden in het begin van dit stuk). Meestal zeggen we dan lachend in koor 'zwijgen of buutten!' .
Natuurlijk volgt er dan een extra fractievergadering, nog wat over en weer en je haast je naar de plenaire zitting. Heb ik ondertussen iets gemist? Neen. Steekvlampolitiek. Het is bijna avond en je maakt de balans. In mijn geval heb ik ondertussen mijn werk gedaan in commissie en plenaire. Tegelijk mails beantwoord - we krijgen er nogal wat - en nieuwe initiatieven genomen. De zaal is zowat 3/4e leeg want in de wandelgangen en daarbuiten wordt ondertussen aan 'grote' politiek gedaan.
Dààr vallen de prijzen te rapen, niet hier. Begrijpt u nu al een beetje meer over politiek?
Ik vrees ervoor.
;-)
