Het moet gezegd worden dat een vader soms lijden kan en er alles
met bloed zweet en tranen aan zal doen om zoonlief uit de handen van die gemene
rebellen te houden. Zo ook met Jejoen, eerst dacht ik een spraakgeblek te
hebben maar “Jejoen” is niet de eerste
de beste. Als fervent moslim en lid van de AEL ging Jejoentje uit politieke
overweging zijn broeders helpen. Ware het niet met de kalashnikov dan maar met
een pollepel. Blijkbaar werd Jejoentje nooit geconfronteerd met de
oorlogsgruwel als “Syriëstrijder” dus besloot hij na lang aandringen van papa
en een gemene wijsheidstand stiekem terug naar huis te komen. Gelukkig werd hij
vriendelijk opgewacht door het ontvangstcomité van de speciale antiterreur-eenheid
voor een tas koffie met cake. Jejoentje zal volgende week al naar de tandarts
mogen en daarna naar mama en zusje…
By Jan Kritiek
