De eerste kus.
Stel de vraag wanneer je voor het eerst gekust hebt aan mensen in je omgeving en je krijgt random antwoorden. Ik heb het niet over de nonkel of tante maar je eerste liefje? Je eerste tinteling bij het aanraken van iemand anders lippen?
Als ik vertel dat het bij mij in de 3e kleuterklas was, leeftijd 5 jaar, dan krijg ik wat gegniffel genre ‘dat telt niet’.
Toch wel!
Ze heette Arianneke. Een mooi meisje met donker haar, frêle, schattig, de ‘leukste van het klasje’. Onze juf was zuster Hedwig. Zij hield alles en iedereen nauwgezet in de gaten en waakte over de kleuters.
Hoe het begon weet ik niet meer maar ik herinner me nog wel dat ik met Arianneke af en toe ‘handje hield’. Noem het prépuberige liefde of zoiets. Er waren gevoelens, we vonden mekaar superleuk, onafscheidelijk, het schattigste koppeltje van de kleuterklas.
Die dag gebeurde het.
We stonden op de speelplaats, tegen een muurtje. Het handje vast en … de lipjes tegen elkaar. Het begin van een tongzoen die we natuurlijk nog niet kenden. Flirterig gedrag. Strelen. Vasthouden. Herhalend. Niet stoppend...
Dit schaamteloos gedrag was Zuster Hedwig niet ontgaan. Als een katholieke inquisitie furie stormde ze op ons af. Ons prille liefdesgeluk werd uit elkaar getrokken en ik wist niet dat mijn oor een zo lage pijngrens had. In die tijd werd fysiek geweld nog getolereerd en ik wil toch ook even benadrukken dat tussen Arianneke en mij het geen ‘#metoo’ verhaal was! Onze lippen raakten elkaar met wederzijdse toestemming….
Natuurlijk werden de ouders ingelicht dat hun kleuters daar schaamteloos stonden te ‘smossen’. Uitbrander twee volgde met een preek over wat mag en niet mag met meisjes. Ik was eerlijk gezegd al blij dat mijnheer pastoor niet werd opgetrommeld.
Arianneke verhuisde naar een andere school en ik bleef eenzaam achter. In die tijd werden de jongens van de meisjes gescheiden. Tijdens het lager onderwijs in Don Bosco keken we af en toe wel eens door het sleutelgat naar de speelplaats van de meisjes maar meer gebeurde er niet. Het enige wat ik nog kon koesteren waren die glanzende foto’s van onze verjaardagsfeestjes….
Jaren later, het eerste middelbaar. Voor het eerst in mijn leven ‘gemengde’ klassen, jongens en meisjes samen, de wereld ging open. Op de speelplaats kwamen 2 meisjes op me af. ‘jij bent toch dé Jürgen eh?’ … ‘We komen het aanvragen van een vriendin van ons en ze zegt dat ze u kent en jullie al iets gehad hebben…’ In die tijd was het ‘aanvragen’, niet via een Snapchat berichtje of zo.
Arianne ‘vraagt het aan’.
Het begon me te dagen, Arianneke? Dé Arianneke? De liefde van de kleuterklas? Dat lieve fijne meisje? Wat een toeval, dacht ik.
Ik ging mee met haar vriendinnen, beetje verderop de speelplaats van het Lyceum in Mechelen.
Daar stond ze, met een brede glimlach. ‘ken je me nog?’
Aan de grond genageld.
Voor mij stond geen Arianneke maar een stevige, struise, jonge vrouw. Ze was plots zo… ‘imposant’ en ‘groot’. Helemaal in het zwart. Zowat Gothic, een mix van New Wave en Punk, haren met cement rechtop gezet, corpulent … met lachende ogen die volgens wat ik me herinner met zwarte houtskool geaccentueerd waren.
Het beeld van onze onschuldige prille liefde flitste door mijn hoofd. Visueel klopte het plaatje niet meer.
Ik vrees dat ik Arianneke gekwetst heb want ik muisde ertussenuit. Het ‘aanvragen’ werd door mij afgewezen. Ze keek boos, ik zag de ontgoocheling.
Moralis.
Het was één van de eerste lessen die ik leerde in de zoektocht naar liefde: begin niet te vroeg en koester niet teveel. Een vrouw die tijdens haar jonge jaren mooi is, is later misschien lelijk, helemaal niet meer je type of voldoet niet meer aan je verwachtingen. Wees kritisch en kijk zeker eens naar de moeder. Veel vrouwen worden zoals hun mama op oudere leeftijd. Het is geen exacte wetenschap maar in vele gevallen alvast een indicatie.
Zeg niet dat ik jullie niet gewaarschuwd heb.
