Over exen en mannelijke bindingsangst.
Naar aanleiding van mijn columns belde een vriendin me. Ze vond het een geweldig idee en liep zelf al een tijdje rond om te schrijven over mannen die daten met haar omdat ze een punthoofd kreeg van hun gedrag. Het omgekeerde dus. Ook al schrijf ik vanuit mijn mannelijke visie, ik kan me heel goed inleven in de denkwereld van een vrouw. Volgens mijn vriendinnen heb ik een sterke vrouwelijke kant. Niet dat ik mij à la flipflop vrouwman journalist Boudewijn Van Spilbeeck wil laten omvormen maar eerder op emotioneel niveau.
Ze hebben daar ooit een etiket op geplakt: ‘de metroman’. De metroman staat open voor verandering, durft nieuwe dingen te proberen en laat zich namelijk niet afschrikken door zijn vrouwelijke kanten. Jaja, ik pink soms een traan weg bij romantische scènes en laat mijn gevoelens vrij. Dat botst dan weer met vrouwen die een ‘échte man’ willen, geen softie, een échte 'vent' maar tegelijk wel een ‘gevoelige’. Zoals een Oerman die zijn vrouw op een kussen in de grot zou moeten sleuren en niet te hard aan haar haar mocht trekken. Ik beeld me in dat de Oerman die dit moest meemaken een dag lang op zoek zou gaan naar het marihuana bos en zich stoned toeterde zonder mammoetvlees op de plank te leggen. (nvdr. met als soundtrack ‘Doe me goed’ van Opium) Zorgeloze tijden in die préhistorie.
Soit.
Ze vertelde me hoe mannen reageren bij haar dates en ik stelde vast dat dit evenzeer over mij kon gaan. Ik herkende het mannelijk gedrag. ‘Ik ben er nog niet klaar voor. Ik heb mijn vorige breuk nog niet verwerkt. Kan ik je wel vertrouwen want al die andere vrouwen …’ Meestal is dat ingegeven vanuit een oprecht verdedigingsgevoel maar vrouwen krijgen dit niet geplaatst. ‘Waarom treuzelt hij? Waarom kiest hij niet voor mij? Voelt hij nog iets voor die andere vrouw? Wat doe ik fout? …’ De kiem der verklaringen ligt bij vorige relaties of huwelijk.
We gaan trouwen.
Trouwen stond niet op mijn verlanglijstje. Ik woonde in een hippe duplex in Antwerpen, te midden van expats en leefde erop los. Naar café, afspreken met maten, veel werken, ambitie, carrière, passionele one-night stands… een vaste relatie paste daar niet in. Ik was 30 jaar en toeterde aan iedereen die het wilde horen: ‘Samen wonen? No way! Trouwen? Ben je gek?’
Ik ben dus gaan samenwonen en getrouwd.
Tot zover de principes. Het enige wat ik eraan over heb gehouden is de onvoorwaardelijke liefde voor mijn kinderen, niet alles is slecht.
Godzilla.
Ik spreek niet in naam van alle mannen maar het houdt me soms bezig waarom ik, en zovele anderen, in godsnaam ooit die binding zoals trouwen zijn aangegaan. Ik ben er ondertussen uit: een combinatie van sociale druk en het logisch gevolg. ‘Ach ja, waarom niet?’
Wie kent het niet, die vervelende vraagjes: ‘En, nieuws te melden? Voor wanneer is het?’ Stap voor stap ging ik mee in het ‘logische ‘ verhaal. Ik ben zelfs tegen mijn zin voor de kerk getrouwd als ongelovige, een feest gegeven in een kasteel omdat de schoonfamilie dit eiste. Mijn ideale setting om op een Grieks Cycladen eiland te trouwen heb ik niet gerealiseerd. Ik plooide voor de dominantie, verloochende mijn ‘zijn’ en dacht uit liefde het juiste te doen. Vanaf dat moment laat je echter toe dat je wensen en persoonlijkheid ondergeschikt worden aan de partnerwensen. Een fout die ik, zoals zovele mannen, vandaag niet meer wil maken
Net dat begrijpen nogal wat vrouwen niet. Ze graven het graf voor hun soortgenoten op vlak van relatie en liefde. Het heeft niets te maken met das Weib an sich, misschien is die nieuwe vrouw niet eens zo een bitch, misschien, misschien… Die state of mind zorgt ervoor dat heel wat oudere mannen wél de seks willen maar niet meer dan dat en paniekerig gaan lopen als het ernstiger wordt. Hoe meer ervaringen, hoe moeilijker voor de volgende. En daar krijgen vrouwen dus soms terecht een punthoofd van.
Bewaak je grenzen.
Het is me bijgebleven, het verwijt bij het begin van mijn huwelijksruzies: ‘Jij bent veranderd’. Ik zei: ‘Neen, ik ben terug wie ik ben toen je me leerde kennen’. Op een dag maak je als man de balans en geef je niet meer toe aan de emotionele manipulatie. Kwestie van tijd, zoals een hogedrukpan zonder olie op het hoogste vuur zetten. Wachten op de knal en dan …
De ware aard.
Na een relatiebreuk komt eigenlijk de ware aard uit het beestje, en dat ‘beestje’ is dus je ex. Je leert elkaar overigens altijd het beste kennen in moeilijke tijden, dus niet alleen tijdens een relatiebreuk. Het kan zijn dat je ex altijd lief was en veel voor je deed en nu de breuk een feit is, is je ex opeens gemeen en wraakzuchtig.
Hoe mensen zich gedragen in moeilijke situaties zegt dus veel over hun persoonlijkheid. Een relatiebreuk is natuurlijk ook een moeilijke situatie. Sterker nog, het kan je finaal ten gronde richten als het niet op een gezonde en respectvolle manier wordt afgesloten. Liefde en haat. Lees er de werken van Empedocles maar op na. Zo’n kleine 500 jaar voor baby Jezus in een stal werd gedropt en niet wist wie zijn vader was dachten die oude Grieken al na over relatiebreuken en gevolgen.
Nu zijn we weer bij het begin van dit verhaal. Ervaring en gevolg bij nieuwe dates.
Moralis
Een ex die van nature niet wraakzuchtig is zal ook geen wraakzuchtige acties begaan na de breuk. Een ex die dat wel in zich heeft zal dat dus wel doen. Een persoonlijkheidstest is in vroege fase aangewezen; ga op zoek hoe ze over haar ex reageert, wat ze zegt over hem en hoe ze doet is een sterke indicatie van een slechte karaktertrek. Als je vaststelt dat ze –zonder mishandeld te zijn geweest of andere feiten- haar vorige partner de grond in boort in geuren en kleuren besef dan dat hetzelfde met jou gaat gebeuren als het fout loopt. Wacht niet tot het zover is en bespaar je van een negatieve ervaring die een volgende liefde in de weg kan staan.
Zeg niet dat ik jullie niet gewaarschuwd heb.
