Jurgen Verstrepen maakt lawaai!

De verleidende scheiding: 'de 100% partner'

We zijn allemaal op zoek naar iemand die voor de volle 100% voor iemand gaat. Het enige akkefietje in dit verhaal is dat het wederzijds moet zijn want laten we eerlijk zijn: hoe vul je die 100% in? Op welk percentage wil je landen?

Ik kom uit een generatie toen de dieren nog spraken en zelfs –ge gelooft het bijna niet- de vorige eeuw. Gesprekken met jongeren hebben mij (alweer) nieuwe inzichten gegeven… De huidige generatie zegt ‘het’, schrijft het op een boterbriefje. De quote ‘We gaan ervoor vanaf het moment dat we dat zeggen’. Het gefrul en rampetampen ervoor is geen teken van binding. Nu gij.

Beetje zakelijk maar hadden we dit allemaal gedaan bij den beginne dan hadden de vechtscheidingen anders gelopen. Op zich een eerlijker systeem. De ‘jeugd’ is duidelijk in wensen, gevoelens en wat ze wel of niet willen…. Maar wat me meteen opvalt: ze hebben geen lijstje. ‘Ze zien wel’ en ‘Go with the flow’. Mooi toch?

De verkeerde match.

Ik ga hier niet beginnen van ‘vroeger was alles beter’. Dat is absolute onzin. Het feit is dat we verwachtingen hebben en met een ellenlange lijst aan een nieuwe ‘relatie’ beginnen. De rugzak zit vol met een lijst van (negatieve) ervaringen dus we sleuren die mee naar die nieuwe gewilde prooi of partner.

Ik citeer even Ester Perel. Zij gooit internationaal hoge ogen op vlak van relaties. ‘Het is makkelijk om je te focussen op wat een ander verkeerd doet of wat je mist aan je partner. Maar denk eens: wat kun jíj veranderen om jullie leven samen leuker te maken? Neem je partner mee die brug op. Dan komt hij vanzelf jouw kant op’.

In die oneindige queeste naar mister of miss perfect beseffen in we ons onderbewustzijn dat dit doel niet haalbaar is en dan gebeurt het…. We settelen voor minder. Genre ‘Ach cava, hij of zij is wel lief, aangenaam gezelschap heeft wel wat leuke eigenschappen en in één beweging… niet mijn type het kan erger niewaar.

Ratio neemt over van emo.

In die onverzadigbare drang om te ‘settelen’ met iemand nemen we genoegen met minder. Niks erger dan alleen verder te moeten want velen kunnen dat niet aan. Als single heb je het behoorlijk goed voor elkaar en dat weet je. Maar soms, heel soms, als je stelletjes hand in hand ziet lopen of als je zin hebt om romantisch te dineren, dan bekruipt je een gevoel van eenzaamheid. Had jij ook maar iemand om lepeltje-lepeltje mee te liggen. Maar weet, dat dat eenzame gevoel nooit een reden is om genoegen te nemen met minder in de liefde. En de liefde is nu net een niet maakbaar gegeven…

Wie vrij van zonde is werpe de eerste steen.

Was ik anders? Eerlijk? Neen. Ik heb dezelfde fouten gemaakt. In het verleden meerdere keren en ik ben er ‘bekaaid’ uitgekomen. Punt is nu wel dat ik daaruit geleerd heb. Die ezel met zijn stenen, ok, het waren wel meer stenen dan 2 maar bon… zelfs in het ezelig zijn verdien ik krediet. Wisten jullie trouwens dat een ‘vent’ een gecastreerde ezel, ezelruin, ruin is en in Nederland in volkstaal een oen en kluns? Dit even terzijde…

Carolien

Ik leerde haar kennen op een feestje. Ik was single en het was de ex van iemand die ik kende. Aangenaam gezelschap. Mijn type? Bwa, niet helemaal. De nodige attributen waren aanwezig maar goed… je bent alleen en je wilt wat. Trouwens een oude Radio Veronica slogan.

Wat ik nu opschrijf zullen sommigen niet mooi vinden maar ik ben eerlijk in deze. Ik liep in mijn achterhoofd een lijstje af. Zwart haar. Mmm, geen blondine, soit. Mooi? Bwa, ok. Slank genoeg? Bwa, misschien is iets zeggen van sporten of zo. Inhoud? Bwa, nie slecht maar toch wat weinig intellectuele diepgang. Na een nachtje seksuele diepte-interviews. Bwa, ik had zin, kon beter, misschien komt het goed. Jaloers? Mja, een beetje, dat leren we haar wel af. Karakter? Bwa, best ok maar niet echt iets waarnaar ik opkeek… enzovoort enzoverder. Ik klopte af op een 65%. We zien wel…

En dan kwam dat ultieme moment. Bon, ik ga ervoor want het is beter dan alleen zijn. Ik herinner het me nog goed.

De naakte waarheid.

Een paar maanden later was er een kantelmoment van de waarheid en het negeren van de intuïtie want je stapelt het ‘niet respect hebben’ op. Een telefonisch gesprek. Zij: ‘Je bent eigenlijk afstandelijk de laatste tijd. Ik vind dit niet leuk. We gingen toch vanavond naar dat feestje en ik heb de indruk dat je niet met mij wil gaan’. Ik: ‘Klopt heb geen zin’. Zij: ‘Ik vind da nie leuk, weet je wat, je hoeft me niet te bellen… ’t is goed. Laat maar. Ik ga wel alleen.’

Ik heb haar niet meer gebeld. da's dan die koppige ezel eh. 3 dagen later belde ze mij met de mededeling: ‘Wat ben jij voor een eikel, ik hoor niks van je!’. Ik (ja, soms ben ik cassant) : ‘Euhm..; jij zei toch dat ik niet mocht bellen, ik gehoorzaam je en het is niet goed?’ ... Ze gooide de telefoon op.

Ik heb ze nooit meer gezien en gehoord. Echt waar. En eerlijk? Ik was blij. Toen dacht ik: nooit meer. Misschien laf om er zo onderuit te kruipen maar ik pleit onschuldig door mijn jongere leeftijd.

Moralis

Je gaat eigenlijk voor iets wat niet je ‘ding’ is. Precies die vernauwing van het denken kan ervoor zorgen dat je blind in een relatie stapt en alle alarmsignalen negeert. Nadat de hormonen opstoot over is, kom je tot de ontdekking dat die ander toch niet zo goed bij je past. Je bent nog wel erg aan elkaar gehecht, maar voelt je totaal niet goed meer in de relatie. De relatie gaat uit, of erger nog, je gaat door en “je raakt jezelf kwijt”. Meestal komt er een hoop pijn en ellende bij kijken. Ook in deze, als je ‘weet’ dat de persoon niet je ding is, luister dan naar je buikgevoel, je hart of iets anders. Intuïtie is écht geen slechte raadgever, alleen, je moet er soms in geloven. En als afronder: 100% bestaat niet maar de benadering is al veel waard…

Zeg niet dat ik jullie niet gewaarschuwd heb.

De verleidende scheiding: 'De onbereikbare vrouw'

De onbereikbare liefde.

Geef toe. We hebben het allemaal toch eens meegemaakt, verliefd zijn op hem of haar die de liefde niet retourneert. Je ziet iemand staan en de grond zakt weg onder de voeten en je weet dat dit een echte ‘tindermatch’ is. Je wil iets zinnigs zeggen maar je emoties verhinderen dat je de klinkers kan terugvinden in een zinsconstructie. Het contact is fijn, je verdrinkt in een mix van vertwijfeling en je weet je geen houding aan te nemen. En toch denk je: dit is het! Emos heeft je in de greep en Ratio zit ergens anders op café je uit te lachen.

En dan komt de ochtend erna Ratio met een kater even je gevoel overhoop gooien.  Je ziet vele factoren die de plotse mogelijke liefde onbereikbaar maken.  Getrouwd, twijfelaar(ster) met issues, scheiding nog niet verwerkt, kids, te jong, te oud … bedenk het maar.

Onbeantwoord.

Als ik onbereikbare of onbeantwoorde liefde omschrijf moet ik denken aan Dante en Beatrice. In deze tijden van internet: zoek het zelf maar even op. Verlaat even het makkelijke hersens dodende ‘Familie’ of ‘Thuis’ moment en probeer je te verrijken. Geloof me, nadenken en cultuur opzoeken doet geen pijn en indien wel, Dafalgan forte is een wondermiddel.

Bij Beatrices graf staat trouwens een rieten mandje, waar Florentijnen en toeristen briefjes in werpen met vragen over onbeantwoorde, onbereikbare en onuitgesproken liefdes. Volgens Dan Brown geldt de kerk van Dante tegenwoordig mede daardoor ‘als een tempel voor iedereen die lijdt aan een gebroken hart en een onbeantwoorde liefde’.

Samengevat, den Dante heeft nooit zijn liefde uitgesproken voor de vrouw waar ie van hield en zelfs na haar (jonge) dood bleef hij erover schrijven. Geef toe, relatiedrama van de hoogste graad.

Het mannelijk ego.

Ik ken niet veel mannen en vrienden die toegeven dat ze een ultieme vrouw hebben leren kennen en ze alle pogingen onbeantwoord liet. Heeft dat iets te maken met ego? Zo van, die deed me twijfelen over mezelf of mijn mannelijke versiergedrag? Ik weet het niet. Ja ja, vele mannen blijven macho-ego-puttertjes maar eten stiekem een zak chips op in de zetel voor tv terwijl ze zich ellendig voelen. Maar toegeven, hohoo, da’s derover eh. Sparta loert om de hoek bij het betreden van hun lievelingscafé…

En daar was Kathleen.

Nachtleven Antwerpen. Een losse babbel. Contacten leggen is meestal niet zo moeilijk voor mij, aanspreekpunten genoeg. Ofwel mijn media carrière, politiek … er is voor sommigen altijd wel zo’n ‘Kennekik u niet van ergens?’ moment.

Het plaatje klopte. Ze was elegant, vrouwelijk ravissant en had een behoorlijke intelligente basis. Ik zwijg even over de fysieke elementen want weet dat dat gevoelig ligt voor sommige vrouwelijke lezers maar het speelde natuurlijk ook mee.

De weken die volgden waren intens: chatten, texten, bellen, afspreken en telkens gingen de gesprekken dieper en gevoeliger. Zelfs een wandeling in het park van Brasschaat met haar hond behoorde tot het menu.

Maar toch, was er die ene zet niet. De kus, het raken van de lippen, het innig omhelzen. De hele tijd denk je zoals het eten van die overheerlijke tapa: doe ik het of niet? Het mannelijk brein krijgt een soort kortsluiting van dit gedoe, onduidelijkheid en die is zoals jullie weten in ‘mogelijke’ encounter relaties … dodelijk.

Terwijl ik zweefde tussen Amor en Ratio gaf Kathleen zelf op een bepaald moment het finale schot. De onbereikbaarheid.

Na een rondje wijn aan het knetterende vuur kwam die ene zin: ‘Weet je, ik ben graag bij jou, je doet me goed maar ik ben niet over mijn relatiebreuk. Ik ben niet klaar voor iets anders’. Geef toe, een elegante manier van ‘Maak je geen illusies, hier komt niks van’.

Op dat moment weet je dat de vrouwelijke onbereikbaarheid een feit is.

We spreken vandaag nog steeds af, jaren later, als goede vrienden met haar partner erbij en ik heb nooit écht gezegd wat ik toen voor haar voelde. Dat heet de onbereikbare liefde, en Dante zou het begrijpen.

Moralis.

Als je als man gevoelens begint te koesteren voor een nieuwe verovering, doe check and balances. Is ze klaar voor openheid? Klaar voor emotionaliteit? Breng de onderwerpen aan van vorige relaties en absorbeer de info. Welke bindingen zijn er nog? Hoe ziet ze haar leven in combinatie met kinderen, scheidingsperikelen of wel issue ook. Doe dit snel, van bij den beginne want voor je het weet heb je gevoelens voor een onbereikbare vrouw. Want vooral: wie wil iemand in huis die er niet voor gaat?

En natuurlijk zoals in zoveel van mijn schrijfsels is dit ook toepasbaar voor vrouwen…

Zeg niet dat ik jullie niet gewaarschuwd heb.

De verleidende scheiding 2020

Afgelopen jaar schreef ik 16 blogposts over mijn ervaringen en belevenissen met vrouwen. De exen passeerden de revue, ik ventileerde mijn onbegrip of verwondering en dit alles met één hoger doel: op zoek naar het eeuwige inzicht in relaties, liefhebben en falen. De heilige graal van liefhebben en hoe je te verbeteren in de hoop dat die ultieme verbondenheid in de tijdloze zone van je bestaan terecht komt..

Sommige mensen, zoals ik, schrijven. Anderen gaan te voet naar Compostella, bezoeken een therapeut, vluchten in Yogakronkels of één of andere zen sessie. Door mijn verhalen te schrijven en inzichten te tonen help ik mezelf, en hopelijk jullie, op weg om een beter mens te worden in relaties.

Zeg maar Jurgen 5.0 want de laatste jaren heb ik nillens willens wat updates gekregen die mijn geldende theorieën zwaar hebben veranderd. En eigenlijk is dat nu net mijn ‘zijn’… dagelijks leren en evolueren.

Ik twijfelde nog even om deze blog terug op te starten maar stelde vast dat de afgelopen weken nogal wat vrouwen me hierover aanspraken. Een fijne evolutie want ik dacht dat vooral mannen iets aan mijn verhalen zouden hebben. De fijne commentaren op mijn artikels streelden mijn gevoelig ego. Een opstoot van het mannelijke waarderingshormoon.  

Ik reken even niet de exen mee die uit pure frustratie zich een vodoopop hebben aangeschaft met mijn foto en elke dag een smeekbede doen naar de Karma-oergod in de hoop dat mij schielijk iets overkomt. Zij zijn immers de ‘frustrata’ soort en daar kom ik later nog op terug.

Feit is, ik heb besloten, op algemene aanvraag, om mijn inzichten van de Verleidende Scheiding terug te delen. Inspiratie genoeg. Bezoek dus regelmatig mijn weblog en Facebookprofiel voor een volgend verhaal.

Immers, lezen is voor de geest wat beweging is voor het lichaam.

De verleidende scheiding 16

Ik wil een jonge vrouw!

Ik hoor het veel van alleenstaande vrouwen op leeftijd. Dé verklaring voor het stuklopen van ‘hun’ huwelijk. Uitspraken die meestal voor mij Gefundenes fressen zijn, zeker in mijn uitgaansleven. 'Hij is ervandoor voor een jong ding!'.

Omdat ik altijd in ben voor een pittige discussie spreek ik dan mijn standaardzin uit : ‘En wat heb jij gedaan om dat huwelijk in stand te houden?’. Ik geniet van de verbouwereerde reacties, meestal bij vrouwen die de hand niet in eigen boezem kunnen steken vanwege hun relatiefalen en zichzelf uitroepen tot een kruising van Moeder Theresa, ideale moederkloek en ik-deed-alles-voor-die-man.

Als ik dieper hierop inga komt hun laatste niet steekhoudend argument: ‘Hij zit in zijn midlifecrisis!’.

Was het maar zo eenvoudig. Als je met mij wil discussiëren moet je met onderbouwde argumenten én feiten afkomen.

It's the science stupid

Ongeveer 25% van alle mannen krijgt te maken met een midlifecrisis tussen de periode grofweg 35 en 55 jaar. Bij mannen is één van de redenen een verminderd libido, en de neiging om daarvoor te compenseren. De klassieke voorbeelden zijn mannen die ineens gaan flirten, vreemdgaan en een relatie aangaan met een veel jongere vrouw.

Zo'n 1 op 4 mensen krijgt er mee te maken. Terwijl het vroeger vooral mannen waren die geassocieerd werden met een midlifecrisis zien we dat ook veel vrouwen tussen de 40 en de 50 het roer onverwachts omgooien. Stemmingswisselingen, slapeloosheid en geen lust in seks komen in die periode veel voor.

De ultieme liefdesmatch bij mannen en vrouwen als fundament van relatie en huwelijk mag plaatsnemen, bij beiden, in de rollercoaster van ongecontroleerde hormonen en testosteron tussen 40 en 50 jaar. Feest voor datingcoaches en relatiepeuten.

De vrouwelijke verwijtcultuur wordt hiermee toch enigszins naar het land van de fabels gestuurd, het is een gedeelde verantwoordelijkheid. Punt. In het tijdperk van metoo, affaires, rampetampen en het slagveld van vechtscheidingen krijg je voor die stelling geen applaus. De ontkenning van schuld bij scheidingen als doekje voor het bloeden in de heilige relatieprofilering.

Heb ik een midlifecrisis meegemaakt? Eerlijk? Geen idee. Als ik dat al heb meegemaakt speelde het zich af tussen mijn 25 en nu. Een soort van continue midlifecrisis als je de parameters mag geloven. Het in vraag stellen, wendingen nemen in je leven, onbesuisde beslissingen en soms ook wel een jonge(ere) vrouw. Toch al een paar keer gebeurd...

Nu gij. Chronische midlifecrisis. Laat Goedele daar maar eens een mening over formuleren: gewoon doen!

Lekker beest

Ik weet niet of veel van mijn vrienden een midlifecrisis hebben als ze met een jong exemplaar afkomen. Hun verklaringen zorgen meestal bij hun vrienden voor ‘begrip’ en ‘instemmend toog-gemompel’. Een mix van: heb terug seks, ze is wild, verfrissend, ze staat strak en ze doet alles voor mij enzovoort enzoverder. Dat ik mij bij sommige exemplaren moet afvragen wat ik na 10 minuten moet vertellen of vragen en moet inhouden om niet het vraagje te stellen ‘Hoeveel vraag je om te babysitten’ laat ik nu wijselijk achterwege. Vrienden zijn vrienden éh. Door dik en dun.

Gooi erbovenop dat veel mannen alleen maar denken met hun geslachtsdeel en dit proberen te vertalen naar liefde of een statushongerig vrouwelijk exemplaar ‘kopen’ dan geeft dit toch een mooie maatschappelijke mix. Boeiend voor eindeloze reportages en roddelblad vulling. Feest voor iedereen!

Is elke man immuun voor deze 'triggers'? Neen. Ik heb het zelf (denk ik) ook meegemaakt. Hier gaan we weer…

Zelfinzicht

Els was pakweg 14 jaar jonger, intelligent, aantrekkelijk, mooi en ambitieus. We werkten samen en begrepen elkaar. De gesprekken aan de koffiezet gingen meer en meer over relaties, onbegrepen gevoelens en levensinstellingen. Fris en onschuldig én zo zei ze zelf: ’Ik ben een hete badsloef’.

Als matuur man zijn dat de woorden die in je hersenen het signaal geven dat het verstand wat beter gespreid moet worden. Genre: ‘Hola hersenen, het is hier te druk, ga maar naar beneden. Daar is nog plaats..’

Els zette volledig onverwacht de spiegel voor mijn zijn en leven.

Een collegiaal etentje eindigde op de parking met een verdwaald gelopen kus. De vonk sloeg over in alle hevigheid. Een zoen. Nog één. Tintelingen in de buik. Al een geluk dat ik niet van de grond los kwam en begon te zweven want ik stond in de buurt van Zaventem. Voor je het weet donder je naar beneden met al die binnenkomende vluchten…

De weken en maanden die volgden waar de zwaarste emotionele vraagstukken uit mijn leven. Kies ik voor haar? Ben ik verliefd? Wat gebeurt toch met mij? Is dit fout? Wat zou de omgeving zeggen? Blaas ik hiervoor alles op? Ze is te jong. Ik mag dit niet doen. Soit, som alle stellingen op van gerenommeerde relatietherapeuten, ik overliep ze in mijn eindeloos denken één voor één.

Je wil het niet weten, tijdens de nacht door Brussel rijden, torenhoge telefoonrekeningen (toen had je die voordeelpakketten nog niet), haar opzoeken op elk feestje, werkvergaderingen verzinnen … alles was goed om nog maar op 1 meter van haar te zijn. Een emotionele kwelling.

Blijkbaar waren in mijn hersenen nog een paar rationele hersencellen achtergebleven want de stap naar veel meer… zette ik niet. ‘Iets’ weerhield me. Ik wilde de liefde bedrijven met haar, de passie ongecontroleerd loslaten maar mijn normen en waarden botsten met dat gevoel zoals de atomen in het CERN centrum in Genève. De weinige vrienden die hiervan op de hoogte waren verklaarden mij knettergek. ‘Wat? Die? En die wil u? Meendedanu? En gij doetdanie? Allez jong, die Els is écht een stuk en jij laat dat liggen?’

Kiezen

Ik heb niet gekozen voor Els. Het was niet makkelijk. Soms denk ik (alweer) ‘Wat als?’

Jaren later heb ik haar nog eens ontmoet. Ze had geen relatie, ik wel. De vonk was er nog steeds maar de stap hebben we nooit gezet. Het is vreemd hoe sommige mensen blijven opduiken in je leven. Ook toen ik ze in Antwerpen tegenkwam op een terras. We hebben iets gedronken en ze toonde de foto’s van haar kinderen en man. Ik was blij voor haar want er waren geen onverwerkte gevoelens. De ‘klik’ was er wederzijds nog steeds. Ze heeft haar ambities waargemaakt en heeft nu een hoge functie in een mediabedrijf.

Ik ben blij dat ik de Els Encounter heb meegemaakt. Het heeft me toen meer relatie inzichten opgeleverd. En is dat nu net niet mijn credo?

Moralis

Bij een onverwacht en ongecontroleerd gevoel van verliefdheid met een jongere vrouw moet je je écht afvragen wat de beweegredenen zijn. Is het ontsnapping? Jezelf bewijzen? Of is het gewoon lust? Check de mogelijkheden: is het een wederzijdse One Night Stand of een vraag tot samen zijn? Zorg ervoor dat je mannelijke ratio hersencellen boven blijven en stel vooral jezelf in vraag. Vergeet ook niet dat sommige jongere exemplaren met alle vrouwelijke wapens zich graag wentelen in status, geld en zekerheid. Overweeg of een tweede scheiding of pampermoment écht wel je toekomst is. Neem je tijd (tijd is onbetaalbaar!) om vast te stellen of het échte liefde is waarvoor je alles wil opgeven. Zo ja? Ga er dan voor … anders… geniet van het moment want verliefdheid is zalig maar ook vergankelijk.  

Zeg niet dat ik jullie niet gewaarschuwd heb.

De verleidende scheiding 15

Hoezo ik ben vrouwonvriendelijk?

Iedere journalist, radiopresentator en schrijver verwacht feedback op zijn creaties. Wat ben je immers met een mediaproduct als je het gevoel hebt dat niemand luistert of leest? Wel, ik merk aan jullie feedback dat mijn stukken over de verleidende scheiding gesmaakt worden en veel gelezen. Dat doet goed. Overwegend positief maar laat ik even inzoomen op de (weinige) kritiek dat mijn stukken vrouwonvriendelijk zijn of de vrouwen in een slecht daglicht plaatst.

Kennen jullie die bedenkelijke pose van Alas Smith & Jones? Awel. Beeld je in, ik staar nu zo naar mijn computerscherm. Jullie raden het al, die kritiek komt niet van mannen maar van vrouwen. Wat is er gebeurd in vrouwenland? Zijn sommige lezeressen van mijn blog verworden tot nimfen die een klaagzang aanheffen in het bijzijn van Odysseus? Is de naakte waarheid té naakt?

Liefste dames, ik schrijf vanuit mijn ervaringen. Hard maar eerlijk. Zonder wrok of wraakgevoel, met een tikkeltje cynisme, een vleugje sarcasme, een snuifje humor en vooral veel goesting. Geef toe, ik bescherm zelfs mijn exen hun privacy! In deze tijden van riooljournalistiek en social media wraak toch een überbewijs van mijn rechtschapenheid.

Voortschrijdend inzicht

Ben ik kritisch? Ja. Oordeel ik te snel over het vrouwelijk geslacht? Ja. Benader ik vrouwen als een argwanende Zebra? Ja. (Zebra's zijn trouwens heel sociale dieren, heb ik gelezen..) Eerlijk gezegd zou ik mij telkens weer onvoorwaardelijk willen overgeven aan de passie en testosteron boost van verliefdheid. Verliefd gefladder, zonder argwaan is immers het summum van gelukzalig gevoel maar …

De vrouwelijke creatie

Laat ik duidelijk zijn: ‘Ik ben jullie creatie’. Voilà, the word is out. Mijn verdediging en gutfuhlen is nu net gebaseerd op het feit dat de acties van sommige exen ervoor gezorgd hebben dat ik nu ben wie ik ben. Een mens leert wat bij, althans daar ga ik van uit als je genoeg verstandelijk vermogen en inlevingscapaciteiten hebt. Ik geef toe, misschien ben ik de ‘foute’ vrouwen tegen gekomen want ik heb wel wat nieuwe vrouwen leren kennen die anders zijn. Die exclusieve filosofische gedachtes reserveer ik voor mijn olijfboommoment met een glas rosé wijn Bodegas Coviñas Villa de Adnos Bobal Utiel-Requeña DO Rosado. Een aanradertje trouwens maar dit terzijde.

Velen kennen mij van ZwartWit tv -en radiodebatten, interviews en reportages op het scherp van de snee. Hard, rechttoe rechtaan. Maar jullie kennen me niet privé. Awel, tijd voor een psychologisch canapé moment. Ik heb een hekel aan conflicten en ruzies. Val niet van uw stoel, jaja, het gaat over mij. Altijd op zoek naar compromissen en oplossingen. Nadenken over een elegante oplossing van een interpersoonlijk probleem. Alles in balans als het kan. Helaas moet je met twee zijn om die levensinstelling om te zetten in daden.

De onverwachte scheiding

Wie kent de uitspraak niet: ‘Hoe ouder je wordt, hoe meer rugzak je meesleurt op het vlak van relaties’.  Ik ben dus geworden wie ik ben door de acties van sommige vroegere geliefden. Meestal bij een breuk. Als ik moet kiezen uit de meest opmerkelijke (negatieve) ervaring die ik heb meegemaakt springt het begin van mijn huwelijksscheiding er toch uit. Helaas, ik kan er niet omheen.

Het begon netjes: 5 jaar goeie vrienden, 3 jaar samen als beste liefdesmaatjes, 11 jaar getrouwd. Zoals bij zovelen, het einde was echter in zicht. Het liep zo slecht dat we al gescheiden waren van tafel en bed. In een poging om de boel te redden en de kinderen te vrijwaren van een nakende scheiding stelde ik voor om wekelijks het familiehuis te verlaten. De kinderen zouden zo om beurt hun papa en mama zien en bleven in hun zorgeloze habitat. Ik had ergens in relatievakliteratuur gelezen dat dit een nuttige tussenstap zou zijn. We huurden zelfs een appartement op het hippe Antwerpse Zuid waar we beurtelings verbleven. Je denkt dat deze overgangsfase wel rust zou brengen en tot oplossingen zou leiden. Neen dus. It takes two to tango. Als man denk je haar na al die jaren te kennen maar niets is minder waar.

To cut a long story short: in mijn week afwezigheid werd ik gedagvaard in kortgeding. Echtscheiding met dwingende maatregelen. Ik heb die dagvaarding nooit ontvangen, nooit gezien, geen weet. Nadien bleek het een bewuste strategie te zijn geweest in overleg met haar duur betaalde advocaten. Via vroegere gemeenschappelijke vrienden kreeg ik te horen hoe het was gelopen: ‘Ik was die week in het huis, dat hadden we getimed. De deurwaarder bracht de dagvaarding voor mijn man tijdens zijn afwezigheid. Ik heb die in ontvangst genomen en onmiddellijk verscheurd zodat hij bij verstek veroordeeld zou worden… en het is gelukt!’.

Het werd verteld als een overwinningsverhaal van een zegevierende Amazone na de slag bij Salamis. Daar sta je dan met al je goede intenties om een nakende scheiding met een eerlijke houding, goede intenties en respect te willen regelen. Ik geraakte niet verder dan ‘Tu quoque?’ Van beste maatje tot aartsvijand.

Het was het begin van een jarenlange vechtscheiding en het verlies van vertrouwen in nogal wat vrouwen, wetende dat er evenveel zijn die het wél goed met je voor hebben. In feite, weet je wat het positieve is van dit alles? Meer inzicht en daardoor meer geluk in mijn leven en vooral niet die ezel zijn die over dezelfde steen struikelt. Je moet uit het negatieve altijd iets positiefs halen ;) Elke ervaring maakt mij rijker...'Elk nadeel heb zijn voordeel' zei Johan Cruijff ooit.

Moralis

Bij problemen, hang niet de brave eerlijke goedzak uit. Zorg ervoor dat je op voorhand rekening houdt met een onverwachte vechtsituatie. Hou je rug in de gaten, maak sluitende overeenkomsten. Het klinkt misschien niet romantisch maar je zal er geen spijt van krijgen. Is je vrouw de perfecte match, dan is er niets aan de hand. Maar, je weet nooit want een kat in het nauw maakt immers rare sprongen. En zijn katten nu net niet vrouwelijke wezens?

De verleidende scheiding 14

De verstikkende relatie

Het mannelijk gespreksonderwerp de laatste tijd is mét stip op nummer 1 ‘de verstikkende relatie’. Meestal schrijf ik mijn columns zalvend en ietwat politiek correct. Ik geef het toe. Mea culpa. Maxima culpa. Nogal wat vrouwen houden niet van de spiegel die ik hen voorhou. Soit. Na 13 verhalen heb ik toch een onweerstaanbare drang om de lelijke waarheid te schrijven.

Voor de vrouwelijke lezers op de reactieknop klikken: ik hou nog steeds van jullie, maar niet allemaal. Voilà. Zoek eventueel een Louboutin uit om aan te trekken voor het volgende verhaal.

Laten we met de feiten beginnen. Een verstikkende relatie begint meestal bij het samenspel van ‘veranderen’ en ‘claimen’ van de man. Gelukkig is niet iedere vrouw zo maar als er wat recente onderzoeken bij gehaald worden, dan blijkt toch dat het verweven zit in menig vrouwelijk DNA. De vraag is alleen, is dat handig lees zinvol en werkt het überhaupt?

De kneedbare man

Een vrouw die ‘claimt’ geeft de man onvoldoende ruimte en vrijheid wat kan leiden tot een verstikkende relatie. Gevolg is dat je je als man benauwd kan gaan voelen en het uiteindelijk zo vervelend vindt dat je afstand gaat inbouwen. Liefde en aandacht worden opgeëist als een vanzelfsprekendheid in plaats van dat liefde en aandacht worden gegeven.

Veranderen is een ander paar mouwen. Vrouwen houden ervan mannen te veranderen. Er zijn nogal wat die een bepaald beeld hebben van hoe iets moet en vooral ook hoe het niet moet. Daar moet iedereen aan voldoen, vooral de partner. Dat soort vrouw zet meestal ook de kinderen volledig naar haar hand, lees wat zij wil en denkt omdat kinderen nog niet de mentale kracht hebben om dit gedrag te doorzien. Meestal kom je dit type tegen op mid-age Tinder of emmerend over haar exen op café.

‘Cut!’

Helaas gaan de meeste romantische films over mannen die veranderen voor de ‘juiste’ vrouw. Dit geeft veel vrouwen meestal het idee dat de ‘juiste’ vrouw zelfs de grootste loser, nitwit, domoor en slecht geklede man tot Prince Charming kan omtoveren. Met dank aan Hollywood..

Marlène Dietrich wist het al. Een van haar favoriete quotes was: ‘Wij vrouwen proberen onze man te veranderen. En als hij veranderd is, vinden we hem niet meer leuk'.

Het willen veranderen heeft eigenlijk dikwijls te maken met een vorm van mismatch. Je leert iemand kennen, en na korte tijd merk je: nee. Het verliefd gefladder maakt plaats voor een renovatieproject. Soms denkt de vrouw: hij heeft het, en blijkt het daarna niet helemaal zo te zijn. Dit kan gaan om de meest banale zaken van kapsel over onderbroek tot gedrag. Sommigen blijven zo'n relatie in stand houden met de verwachting dat hij nog wel de ideale man zal worden. Voor de madammen die nu wat kleur aanlopen en de wijsvinger opsteken: ‘Jaja, deze stelling kan je gerust omdraaien maar de cijfers kleuren rood voor jullie’.

Aangezien de dames met veranderingscomplex in de meerderheid zijn komt hier de harde waarheid: verwachten van iemand dat hij verandert strookt niet met liefde. Je ziet iemand graag om wie hij is, anders zoek je beter een ander. Verstikking leidt tot de dood. Einde relatie, behalve bij een mannelijk sloefexemplaar zonder ruggengraat en wie wil in Godsnaam met zo iemand verder? Graag zien betekent ook aanvaarden.

Je mag een fabriek leiden

Nu wordt het voor mij moeilijk als ik mijn vroegere vrouwenlandschap overschouw. Een meerderheid van mijn vorige relaties bestond uit nogal wat vrouwen die na enige tijd hun veranderingsproject wilden uitrollen en daar ben ik überallergisch aan. Een ander deel was wél succesvol, wederzijdse aanvaarding en niet stilstaan bij kleine ergernissen was dan wel de juiste piste. Als de liefde groot is tolereer ik veel maar de realiteit achterhaalt je wel en dit heeft geleid tot relatiebreuken en huwelijksscheiding. Het is wat het is, beter zo dacht ik dan. Mijn column zou bladzijden lang worden als ik ze allemaal opsom maar éentje sprong er uit.

Het model

Inge was lang, slank, blond en ze deed wat aan modellenwerk. Een mooi pronkstuk én van goeden huize, papa en mama hadden geld  dus zij mocht als hobby wat studeren als maquilleuse. Een ambitieuze vrouw als het ware. Ik studeerde, reed met mijn gekregen oude Opel Manta (jawel, lachen mag) en leefde mij uit als DJ. Life was easy.

Laten we het voorspel, de passionele match en wilde nachten skippen: we waren dus een koppel en het liep enkele weken hemels. Stilletjesaan begon haar renovatieproject, een kleine bloemlezing: Inge pikte mij op met haar Mercedes en stelde voor dat ik een nieuwe blitse(re) auto kocht. Ze gaf mij meerdere keren zonder aanleiding, kleding van Ralph Lauren en Armani. Een geplande vakantie naar Spanje moest veranderen naar de Italiaanse Rivièra. Een aantal vrienden van mij waren niet meer gewenst vanwege ‘niet interessant’ en ‘boertig’. Uitgaan in hip Antwerpen werd studentikoos Gent. Mijn favoriete pitabar werd ingeruild voor haar lievelings-sterren-restaurant. Mijn haar was te kort en ze wilde dat ik het zowat liet groeien zoals Jean Michel Jarre. Ik gaf niet genoeg aandacht en presentjes. Mijn muziekkeuze als DJ was té alternatief, ze wilde meer commerciële hits. Uitgaan met vriendinnen was des duivels. Ik moest stoppen met roken. Waarom dronk ik Bacardi Cola en geen champagne of een cocktail? Ze schreef me in bij een dansschool. ‘Wil je je inschrijven bij de golfclub van mijn papa?’ Zelfs een getrimd baardje vond ze plotsklaps leuk! Ook al had ik een hekel aan de Belgische kust, Knokke werd een vaste stek op vrije dagen. Enzovoort enzoverder….

Toegegeven, ik heb dit alles wat laten aanslepen door de verblindende kleppen van verliefdheid. ‘Ik ben wie ik ben en ze is verliefd geworden op mij zoals ik was, dus.. wat is het probleem?’ maakte ik mezelf wijs. Fout. Ik voelde me benauwd en verstikt maar weglopen deed ik niet omdat mijn liefde voor haar in de weg stond, tot die ene avond…

Etentje bij haar ouders thuis. Dan die uitspraak: ‘Jurgen, we hebben overlegd met de familie. Als je met Inge trouwt dan kan je stoppen met studeren en krijg je de leiding over onze fabriek. Wat denk je? Goed idee?’ .... Trouwen? Leven volgens de familierichtlijnen? Haar wil en wet? Het voelde alsof ik gewurgd werd. Ik heb de relatie beëindigd en liep weg, sneller dan Forrest Gump. Einde relatie. Ik heb Inge na onze breuk nooit meer gezien. Ze was razend naar het schijnt.

Soms denk ik:'Wat als?'

Het leven ligt vol met kruispunten van keuzes.

Moralis

Als je voelt dat je nieuwe verovering je na enige tijd wil veranderen of naar haar hand wil zetten is het een kwestie van tijd voor je relatie verstikkend is. Het is een onomkeerbaar proces. Als je jezelf wil blijven, zonder frustratie, beëindig je best snel de relatie. Meestal zijn dergelijke vrouwen allergisch voor omgekeerde verandering. Zeg wat je aan haar wil veranderen want dat is de beste test. Toch even dit: 'kleine' en 'oprechte'  toegevingen doen of rekening houden met wat zij leuk ervaart valt niet onder verstikking. Een geslaagde relatie bestaat uit het scheiden van 'banaliteiten' en 'fundamentele verschillen'. Gelukkig zijn kan, zolang je jezelf kan blijven, wederzijds, want niemand is perfect, ook ik niet ;)

Zeg niet dat ik jullie niet gewaarschuwd heb.   

 

 

 

  

 

 

 

 

De verleidende scheiding 13

Vreemdgaan met 3 vrouwen

In mijn columns mag het onderwerp vreemdgaan natuurlijk niet ontbreken. Dikwijls krijg ik de vraag wat ik onder vreemdgaan beschouw. Mijn antwoord zorgt voor geanimeerde discussies. Bon, mijn stelling is dat vanaf het moment dat je partner in haar hoofd eraan denkt, droomt of fantaseert om met een andere man één en ander uit te spoken ze voor mij per definitie al vreemdgaat.

Ik zie al wat voorhoofden rimpels trekken. Ik verduidelijk. Als fervent amateurkok begint koken bij het recept, de verse producten uitzoeken om tenslotte alles op het vuur te zetten. Wat onze samenleving als vreemdgaan beschouwt is de boel verhitten, de laatste fase. Het daadwerkelijk doen is de uitvoering van de gedachte en het recept.

Mannen gaan meer vreemd

‘Alle mannen gaan vreemd, maar vrouwen doen het ook steeds vaker' en 'Als vrouwen vreemdgaan, dan zijn ze een stuk gewiekster dan de mannen.' Je hoort het meer en meer. Na de loonkloof inhaalbeweging, de metoo processen en gelijke rechten zijn de vrouwen op het vlak van scheve schaatsen rijden en wildweg rampetampen ook aan een inhaalbeweging bezig. Als man kan je dit alleen maar toejuichen.. niet?

Als jullie denken dat ik zomaar wat schrijf dan mag je gerust verder surfen naar de webshop Alibaba.‘t Schijnt ook bevredigend te zijn.

Uit onderzoek blijkt dat 1 op de 4 Vlamingen toegeeft dat hij of zij zijn of haar partner al bedrogen heeft. (Volgens andere studies moet het getal nog hoger liggen, er is ook een zwijgende meerderheid) Als mannen hun lief bedriegen, gaat het in 50 % van de gevallen om een onenightstand. Bij vrouwen ging het bij de meerderheid, zo’n 53 %, om een affaire. Nu gij.

Wat is erger? Of beter, wie is sluwer? Wel, slechts 36 % zou zijn of haar misstap opbiechten aan zijn of haar partner. Als we mannen en vrouwen vergelijken, dan zien we dat 40 % van de mannen eerlijk is tegenover 30,9 % van de vrouwen.

Het hypocriete is dat onze samenleving zich meestal focust op het ‘monogame’ aspect en zich niet verdiept in de vraag ‘Waarom?’.  Laten we man en paard noemen. Meestal omdat een relatie of huwelijk niet goed zit. Daar is eigenlijk alles mee gezegd. Je mag daar tot in de oneindigheid over emmeren maar als het goed zit, dan is de scheve schaats honger een borrelnootje dat achterin de keukenkast ligt te schimmelen. Heel wat vreemdgaan is een onvoorziene plug-in: te weinig seks in de relatie, de vrouw is bazig, ze is uitgekeken op je, heeft geen interesse in wat je doet, laat haar gaan op vlak van looks en volume … enfin… een lijst lang. (Eerlijkheidshalve mag je die opsomming gerust omdraaien naar hij). Laten we dus niet te dramatisch doen over iets wat sinds het ontstaan van de mensheid bestaat. Bij gebrek aan mannen in het saaie paradijs gebruikte Eva zelfs een slang, je moet niet vragen. Dé smoking gun van de verleidende vrouw!

Was ik een heilige?

Neen, absoluut niet. Ik denk altijd aan die éne zin van mijn mama: 'Drum prüfe, wer sich ewig bindet, ob sich nicht doch was Bessres findet' uit het gedicht "Die Glocke" van Friedrich von Schiller (1759-1805). Vrij vertaald: ‘Voor je je gaat binden, onderzoek zeker of er toch niemand beter is’.

Tot herhalens toe zei mijn mama dit bij elke nieuwe verovering. Verzachtende omstandigheden over wat nu volgt mevrouw de rechter, het was mijn kritische opvoeding. Ik pleit voor vrijspraak.

Foute boel

Jong en wild was ik. Ik had al een tijdje een soort relatie met blonde nachtleven babe. Belle had alles om een man te verleiden, de moves, de carrosserie, de sekshonger en ze was begeerd. Eén probleempje. Bij de geboorte had de almachtige bij zijn creatie de software denken niet ingevoerd. Het gebrek aan IQ werd overgecompenseerd met ‘lief en sexy zijn’. Dat was natuurlijk om problemen met mij vragen terwijl ik de filosofie van Friedrich Nietzsche met een glas wijn in de hand begon te proclameren. Vrouw 1.

Op een onbewaakt moment leerde ik Karin kennen. Ouder, gedreven, voorzien van de nodige passie en vooral to the point. De leegte van Belle werd ingevuld door de gezond verstand intelligentie van Karin. Wat je met intelligente vrouwen natuurlijk ook meemaakt is een dominantie in combinatie met opeisbaarheid. Gedomineerd worden zie ik eerder in de erotische sfeer, anders hoeft het niet. Een wilde nacht werd ingekaderd met ‘Ach, ik zie wel’. Dat was natuurlijk weer om problemen vragen. Vrouw 2.

Ik studeerde toen nog voor ingenieur. Men had mij wijsgemaakt dat die toekomst voor mij was weggelegd. Nooit die ontsporing bij mezelf begrepen maar alla. In het studentencafé leerde ik Monique kennen. De jongste van allen. Blond, mooi, rebels, sexy, slim én een hoog EQ. Van flirten kwam spelen. Speelsheid is leuk maar in combinatie met een toen al ‘trouwen met kindje’ wens was dat ook weer om problemen vragen. Bindingsangst, weet je wel.Vrouw 3.

Vooraleer jullie mij verketteren, ik geef toe, het was niet netjes en ik heb het opgebiecht. Volgens katholieke traditie heb ik in deze dus Absolutie verworven.

De finale

In het pré internet en gsm tijdperk was het makkelijk om de 3 uit elkaars vaarwater te houden.... tot die éne avond 'When the shit hits the fan'.

Ik presenteerde een modeshow. Op de eerste rij zat Belle en toen ik backstage met de modellen ging keuvelen stond daar plots, helemaal onverwacht, Karin om mij te verrassen. To cut a long story short: ja, beiden ontmoetten elkaar en begonnen mijn agenda te vergelijken. Als een geslagen hond nam ik het schouwspel waar met als (sorry) grappige uitkomst dat ik werd opgeëist door beiden. Alleen verliet ik die nacht het toneel, de volgende dag had ik immers afgesproken met Monique. Toen ik met haar over de Meir flaneerde kwam ik Belle tegen. Geef toe, qua filmdrama en plot kon dit tellen. Op 24 uur tijd kwamen 3 verhalen samen in een apotheose van ongezien relatie en vreemdgaan gefoefel. Het was een harde les. Een les die ik nodig had om op het rechte pad te komen.

Uiteindelijk is het goed gekomen met mij, ik verbrak de bindingen met mijn 3 vrouwen en werd maanden later verliefd op een vrouw die tot vandaag nog steeds in mijn leven als vriendin aanwezig is. ‘t kan verkeren’ zei Bredero die nota bene uit liefdesverdriet zelfmoord heeft gepleegd. Dat is dan weer een verhaal voor de volgende keer.

Moralis

Altijd jezelf de vraag stellen of je toch niet iemand beter kan vinden als partner. Doe checks en balances, blijf kritisch. Ben je niet zeker van die partner, begin niet op hetzelfde moment met iemand anders want dat is om moeilijkheden vragen. Als je gevoel niet juist zit kan je beter eerst afronden en dan pas de volgende stap zetten. Uiteindelijk komt alles altijd uit… behalve als je een geslepen vrouw bent.

Zeg niet dat ik jullie niet gewaarschuwd heb.

De verleidende scheiding 12

De aandacht nymfomane.

Spijtig dat ik geen psychologie gestudeerd heb want de laatste maanden  ben ik blijkbaar verworden tot een relatietherapeut voor nogal wat vrouwen en mannen. Met al die sessies zou ik met gemak mijn alimentatie kunnen betalen, je kan niet alles voorzien in het leven. Laat ik de aandachtsvrouw even onder de loep nemen..  

Aandacht

Nogal wat vrouwen zeggen onomwonden dat ze ‘aandacht nodig hebben’. Of je nu net aan een relatie begint, scheve schaatsen rijdt of praat met vriendinnen die op verovering pad zijn…diezelfde uitspraak hoor ik tot in de oneindigheid.

‘Wat bedoelen ze daar nu mee?’ vraag ik me meestal af. Berichten sturen? WhatsAppen? Elke dag verleiden en overladen met complimenten? Bloemen geven? De lust naar haar lichaam dagelijks bewieroken? Tot vervelens toe zeggen dat je ze graag ziet? Het is complexer dan dat.

Vrouwen zijn op het vlak van relatiecommunicatie en hun wensen voor op mannen. Ze weten wat ze willen om zich goed te voelen naast dat mannetje. Zoals de coke snuivende slanke uitgaanstypes (Yogasnuivers) bestaat echter het gevaar dat je op een aandachtsverslaafde vrouw botst. ‘Als jij me niet genoeg aandacht geeft, dan ben ik weg’. In your face,eat it. Niet onderhandelbaar, Brexit van hormonen. Mannen botsen hier op hun ‘simpelheid’ en kijken meestal als een hond.

Draai de rollen eens om bij je nieuwe verovering. Voor je de rekening betaald hebt bekijkt ze je als een narcist, egoïst of aandachtsgeile macho. Vrouwen mogen die stelling schaamteloos poneren, mannen niet. Ze beschouwen het als een verworven recht.

Temptation Island

In mijn vorige relaties ben ik, nadien bekeken, met open ogen in een dergelijke situatie geslopen.

Gezellig moment met Lieselot (nvdr. De verleidende scheiding 4, Het rode kleedje) in de zetel. Verstand op nul en samen kijken naar een aflevering van Temptation Island. Je bent al jaren samen en denkt alle ins en outs te kennen. Ik geef toe dat Temptation een schitterend programma is: neem wat ferm uitgebouwde mannen met tattoos en een gebrek aan IQ, marineer ze met genoeg drank, drop ze op een exotisch eiland en jaag er een horde aandachtsgeile bimbo’s op af. Amusement verzekerd!

‘Goh, als je mij op dat eiland zou zetten, met die drank en die verleidingen, die aandacht… ik zou het geen 2 dagen volhouden. Normaal toch hé lieverd?’ zei Lieselot.  ‘Euh’ Ik had even een ‘Chandler-duh-moment’ uit Friends. Hoorde ik dit goed? Dé vrouw waar ik verliefd op was zegt dat ze na 2 dagen wel gerust met een dom alfa tattoo mannetje in het zwembad zou neuken? Geef toe, bij een man gaan dan een aantal rode knipperlichten aan. Je zegt het niet maar je denkt ‘Als het zo zit, dan gaan we nu naar de parenclub! Laat the fun and games beginnen’ Niet echt een basis voor stabiele relatieverwachtingen… 

Egostreling

In een moment van verstandsverbijstering tonen ze mij wel eens hun berichten. Omdat de vrouwen die doorgaans mijn bed in en uit stappen wel eens hun Facebook of WhatsApp laten zien, kan je afd(w)alen in de aandachtskronkel van hun brein.

Beproefde techniek: ‘Klagen’ over berichten die ze ontvangen van mannen met complimenten. De ‘gespeelde’ verontwaardigde reactie van de vrouw typeert haar. Je mag eerlijk meelezen. Dat heet vertrouwen maar in feite zijn ze blij met de berichtentrigger. De enige buffer? Door het relatiekeurslijf doen ze ‘voorlopig’ niet mee. Vreemdgaan roulette, op voorhand afgedekt door drank en passie. Lees: als jij me niet genoeg aandacht geeft sta ik niet in voor de gevolgen….

‘Ik ben te vriend gevraagd op Facebook maar ik ken die gast niet. Jij?’ Aandacht.

‘Op dat feestje hebben Bart en Peter geprobeerd om mij te verleiden maar ik was niet geïnteresseerd’ Aandacht

‘Mijn ex man vroeg of ik niet terug naar hem wou komen, wat dacht hij wel?’ Aandacht

‘Ik heb zoveel likes op mijn foto en zoveel complimenten, dat doet goed eh?’ Aandacht.

‘Oh, mijn Instagram foto is zoveel keer leuk gevonden door mannen, toch straf want ik sta er gewoontjes op!’ Aandacht.

Ego bevrediging.

Ik kan zo nog even doorgaan maar vrouwen die verslaafd zijn aan dergelijke aandacht zijn continue op zoek naar zelfbevestiging. Ze wentelen zich in een instant sociale media aandachtsbevrediging. Omgekeerd, een speelbal van mannen die exact weten hoe ze vrouwen moeten misleiden.

Net zoals bij elke verslaving zoeken dergelijke vrouwen telkens weer die ‘aandacht kick’ op. Als je een doorwinterde geslepen man bent bespeel je dit, doorspekt met de nodige leugens en geplaatst als exacte relatiewetenschap. Nogal wat nimfen krijg je zo op je hand in het spel van verleiding. Weinig moeite, gewoon de juiste woorden en houding zoeken.

Hebben mannen dan geen aandacht nodig hoor ik dolle mina’s denken? Natuurlijk wel maar als een man zou vertellen wat vrouwen sturen dan ontketen je de elementen waarbij de hemel dondert en de aarde beeft. Een gevecht genre de strijd voor opperste in de kring der goden met Iris, Phoibos Apollo, Hephaistos, Poseidon en Zeus. Hun gevecht en woede was een Kindergarten vergeleken met die situatie. En neen, het helpt je als man helemaal niet door je eruit te lullen met het zinnetje: ‘Ik heb ook aandacht nodig’. Dat voorrecht behoort tot vele vrouwen.

Moralis

Bij een nieuwe relatie moet je onmiddellijk een Level Playing Field creëren. Als je merkt dat je nieuwe verovering de stelling poneert dat een gebrek aan aandacht haar doet weglopen, zeg dan hetzelfde. Baken je vraag om aandacht af: zeg dat gebrek aan seks, interesse of steun voor wat je doet ervoor zorgt dat je niet gelooft in de toekomst van een relatie. Gebruik dezelfde wapens van die vrouw en laat vooral niet na om af en toe 'vriendinnen' te duiden die je aandacht geven of interesse in je hebben. Let wel om het zinnetje: ‘Maar schat, dat interesseert me niet’ te gebruiken. Anders ontketen je een orkaan.. en die hebben meestal een vrouwennaam.

Zeg niet dat ik jullie niet gewaarschuwd heb.

De verleidende scheiding 11

Verliefd op een prostituee

In een vorige column schreef ik : ‘nogal wat vrouwen zijn volgens mij wél veredelde prostituees ‘ Daar kwam wel wat reactie op van een aantal vrouwen. Ze voelden zich beledigd. Hoezo? Heb ik een gevoelige snaar geraakt? Stap een kroeg binnen, hang wat rond met the boys en gooi dit onderwerp op tafel. Ik durf wedden dat een meerderheid van de mannen dit beaamt.

Laat ik dit even onderbouwen…

Definitie prostitutie: ‘Prostitutie, of hoererij, is het zich tegen betaling beschikbaar stellen voor seksuele handelingen. Hoewel er geen exacte getallen zijn, kan wel worden gezegd dat prostitutie historisch gezien meestal wordt uitgevoerd door vrouwen en de meeste klanten man zijn’.

Voilà. De naakte definitie.

Het is natuurlijk de vraag hoe je die ‘tegen betaling’ moet kaderen. De meest makkelijke uitleg voor het ‘Familie’ kijkend publiek is: geld op het nachtkastje. Kous af. Coïtus met bankverrichting. Al eens op gelet welk soort vrouw meestal in een vette Porsche zit? De mannelijke chauffeur goed bekeken? Goedele mag als kakelvers politiek seksuoloog daar eens een sociaal-maatschappelijk onderzoek over opstarten. Gewoon doen!

De appel van eva

Ik heb heel wat vrouwen ontmoet wiens huwelijk doffe ellende is maar toch samenblijven vanwege de luxe en financiële uitstraling. Andere koppelen in één beweging geld aan gevoelens. No money, no honey. Nog andere verleidingsexemplaren lieten me weten dat ze enkel mannen uitkiezen die er dik in zitten. Dat die mannen hun bmi recht evenredig is met de dikte van de bankrekening speelde geen rol. In deze hebben ook nogal wat vrouwen scheve schaatspistes om niet helemaal weg te zakken in de lijfelijke verzuring. Eén punt hebben al deze eva’s gemeen: een cashmachine in hun hoofd. Liefde en seks voor geld. Mannen moeten maar niet zo dom zijn.

Respect

Eerlijk? Ik heb weinig respect voor vrouwen die de eerder vermelde houding hebben. In mijn carrière heb ik heel wat prostituees en escortmeisjes ontmoet. Noem me ero-expert.  Het begon toen VT4 in de jaren 90 bij mij 40 reportages bestelde over seks in Vlaanderen. Het programma heette ‘Liefde, lijf en lust”. Met mijn team bezochten we in die periode bijna elk bordeel, parenclub, sauna, porno filmset en SM ruimte in Vlaanderen. Ik heb dus veel gepraat met de meisjes van plezier en weet je wat? Respect. Veelal eerlijke sociale werksters voor de mannelijke sekshongerende onderbuik.

Verliefd

Nightlife Antwerpen. Het was de tijd van de toen befaamde nachtclub Café D’Anvers. Tijdens mijn nachtelijke escapades leerde ik Anna kennen. Lang blond haar, groengrijze ogen, rank en slank …. bloedmooi.

First contact aan de bar. Door de drukte lukte onze bestelling maar niet en we begonnen grapjes te maken. ‘Beste poging aandacht trekken van de barman’. Toen die ‘blik’. Oogcontact en een glimlach. Mijn opener: ‘Het voordeel is dat je lang moet wachten om dronken te worden eh?’ Toegegeven, niet mijn meest creatieve openingszin. Ze antwoordde: ‘Sorry. What do you say?’

In mijn hoofd werd de interesse chip geactiveerd. Ik heb wat met internationale uitstraling. Haar accent plaatste haar ergens ten oosten van de vroegere muur. Kaukasisch: bleke huid, hoge jukbeenderen, roze wangen. In de 'Encyclopédie ou dictionnaire raisonné des sciences, des arts et des métiers’ van Denis Diderot (18e eeuw) staat trouwens dat bijna alle Kaukasische vrouwen zeer mooi zijn. Ik kan dit alleen maar beamen.

Bingo. Anna kwam uit Polen en woonde in Antwerpen. We bleven met elkaar praten, ze was intelligent, humoristisch en we raakten in de roes van de nacht met overvloedige drank. Plots: ‘I have to go, it was nice meeting you' en Anna verdween in de nacht’. Verweesd bleef ik achter met een overdosis testosteron in mijn lijf.

Het raam

Weken later. Een vast ritueel in die tijd was door de Rosse buurt rijden. Het was de enige plaats onderweg naar Café D’Anvers waar de file gesmaakt werd. Traag voorbij de ramen rijden, binnengluren. Nachtleven-voyeurisme. Plots riep ik: ‘Ik ken die!!’ Achter een raam stond mooie Anna in een zweem van blauwrood licht.

Nieuwsgierig als ik was wandelde ik naar haar raam. Ze zag mij, lachte en riep me binnen. Gordijn dicht. Deze keer was mijn openingszin makkelijk: ‘Dus je bent een prostituee? Waarom vertelde je me dat niet?’

De avonden dat ik bij haar binnensprong verdiende ze weinig. We praatten over alles, ik dook in haar ziel. 'Wie is ze? Wat doet ze? Wat drijft haar?’ Tijdens de dag spraken we af op restaurant, café, gingen naar de bioscoop, werden verliefd en hadden onbetaalde seks.

Pretty Woman

Verwacht geen Pretty Woman einde. Op een dag zei ze: ‘Ik ga terug naar Polen. Ik heb genoeg geld verdiend en ga daar een bedrijf overnemen. Kom mee. We gaan dit samen doen’ Toen leek me dit ondoenbaar. Ze is vertrokken met pijn in het hart. ‘Ik begrijp het' zei ze nog. ‘Je mag altijd nakomen’. Ze gaf me haar adres met tranen in de ogen.

Ik heb Anna nooit meer gehoord of gezien. Soms vraag ik me af: ‘Wat als? Hoe zou mijn leven gelopen zijn als..?’ Het zal voor eeuwig een niet geschreven verhaal zijn. Anna was tenminste eerlijk. ‘Ik geef seks en de mannen betalen’. Geen emotie. Businessdeal. Voor haar waren vrouwen die trouwen voor geld hypocriete prostituees. ‘They do the same!’.

Ze had een punt.

Moralis

Sommige mooie vrouwen die rijke mannen verleiden zetten dikwijls hun liefdesgevoelens opzij voor financieel gewin. Vraag je af hoe het komt dat je als middelmaat man nét die bloedmooie vrouw aan de haak kan slaan. Veins financiële moeilijkheden. Wees in het begin niet te vrijgevig en hou je creditcard op zak. Pak niet uit met extravagante geschenken en reisjes, laat haar de helft betalen. Alleen zo kan je bepalen of het echte liefde is. Als je voelt dat de seks berekend is kan je beter een escort bellen. Uiteindelijk kost het je minder dan een scheiding met een dergelijke vrouw en heb je meer goeie seks.

Zeg niet dat ik jullie niet gewaarschuwd heb.

De verleidende scheiding 10

Ik ga trouwen.

Een mens maakt wat mee in zijn leven. Het concept trouwen is iets waar ik als gescheiden man vandaag nogal wat kritische bedenkingen bij heb. ‘ Van oudsher is het huwelijk een sociale instelling die haar grondslag in de natuur vindt, waarin man en vrouw complementair en potentieel vruchtbaar zijn. Het gezin is de kern van de samenleving’.

Voilà. Vergeet de koekendozenromantiek van liefde, aantrekking of Uber verliefdheid. Het is het omzetten van een oncontroleerbaar gevoelsmoment naar een soort contract. Het gaat om de centen en de kinderen. Relationele business gestimuleerd door Kerk & Staat.

Als mensen elke keer zouden trouwen na een passioneel moment, het zou dolle pret zijn bij de dienst bevolking. Volgens de Islam mag je 4 keer, zoals de profeet, het lotje trekken. Op zich zijn die moslimmannen niet zo dom hoor. De Islam heeft het gebruik om meerdere vrouwen te trouwen niet volledig afgeschaft, omdat dat tot sociaal onrecht als overspel en prostitutie van vrouwen had kunnen leiden. Voilà. Rampetamp erop los en betaal haar, dan mag het en niemand ‘gaat vreemd’. Dat de Paus die optie niet heeft ingevuld op de kerkelijke datingsite is me nog steeds een raadsel.

Keurslijf

We zitten ermee. In de kleuterklas word je al gebrainwasht over ‘prinsen met witte paarden’ als glijmiddel voor de latere fiscale maatschappijvorm. Trouwen was niet echt mijn levensdoel maar toch heb ik het gedaan (nvdr. Lees De Verleidende scheiding 7) Ik pleit schuldig.

Laten we man en paard noemen: vrouwen houden van trouwen. De witte jurk, het feest, het horen zeggen van hun verovering dat hij of zij zal zorgen in goede tijden tot ‘de dood ons scheidt’. Trouwen uit liefde? Dat geloof is bij mij verdwenen toen ik 25 jaar was.

Dolverliefd

Mijn jarenlange relatie was beëindigd en ik gooide me in het Antwerpse nachtleven van vertier en promiscue gedrag. Tijdens de dag radio maken, events organiseren en ’s nachts de clubs afdweilen. Die avond, in mijn stamkroeg, stapt Tine binnen. Brunette, groene ogen, steeds vrolijk, grappig en ook alweer netjes bedeeld met de Goddelijke schoonheden. We leerden elkaar beter kennen en ze werd exotischer met de minuut want haar papa was Amerikaan en haar familie leefde aan de Westkust. Het was mijn periode van Amerika ontdekken, MTV en honger naar Los Angeles.

Plots die wederzijdse ‘vonk’. We voelden elkaar perfect aan, leefden in de gulzigheid van het genot, gingen dagelijks op stap en ontdekten elkaars interesses, gevoeligheden en honger naar meer. Na de ontdekkingsfase nam de lichamelijke aantrekking de overhand. Elke locatie was goed om onze remmen los te gooien en onze lippen bleken met Loctite aan elkaar gelijmd. Een uur leek een minuut, een dag een uur, een week een dag, soit… ik zat op mijn roze wolk in een spervuur van Cupido pijlen.  Jean de La Fontaine omschreef het ooit zo mooi: ‘Rien ne peut empêcher que je n'aime aussitôt: Je veux brûler, languir, et mourir s'il le faut.’  (nvdr. Niets kan mij ervan weerhouden onmiddellijk verliefd te worden: ik wil branden, wegkwijnen en sterven indien nodig).

De fatale dag

Na weken van passie en dolle verliefdheid ontplooide zich het Grieks drama van de onbereikbare liefde. We hadden afgesproken op de Keyserlei. Een koffie om de dag te breken. Mijn hart sprong bij het zien van Tine die mooi zat te wachten. Een zoen, hand vasthouden en oncontroleerbaar verliefdheidsgevoel. Tintelingen in je buik. Alles wat ze zei veranderde nog steeds in poëzie.

Ze nam een slok koffie en zei: ‘Ik moet je iets zeggen’.

Tine had trouwens van die mooie volle niet botox lippen waar ik eeuwig aan wilde blijven hangen, even terzijde.

‘Ik vertrek naar Amerika en vlieg volgende week naar San Diego’.  Enthousiast reageerde ik : ‘Oh, fijn! Super, daar wil ik ook allang naartoe. Wanneer kom je terug?’

Met gedempte stem zei ze: ‘Niet meer. Nooit…. dit was allemaal niet gepland maar ik was in Antwerpen om een aantal zaken te regelen. Ik ben verloofd en ga daar trouwen. Hij heet Dan. Sorry, het was niet mijn bedoeling dat ik je leerde kennen maar het voelde zo fijn. Onze momenten waren super en je maakte het heel moeilijk voor mij. Ik heb diep nagedacht en toch beslist om mijn trouw te laten doorgaan Ik zal je heel hard  missen’.

Ik had het gevoel uit een vliegtuig gegooid te worden zonder parachute en weet zelfs niet meer wat ik heb gezegd. In computertaal: Control-Alt-Delete. Plots werd ik weggezogen in een kosmisch zwart gat. Absolute stilte. Ongeloof.

Een week later heb ik haar nog afgezet aan de luchthaven bus. Ik heb nog gezwaaid en mijn allerlaatste kushandje geworpen. Daar stond ik dan. Van ultiem liefdesgeluk naar absolute ellende. De vrouw waar ik dolverliefd op was ging trouwen.

De weken erna heb ik het aandeel van J&B Whisky en Coca Cola significant laten stijgen in Vlaanderen en zei tegen mezelf: ‘Dit nooit meer!’

Moralis

Geloof niet zomaar dat trouwen uit liefde gebeurt. Onderzoek de achtergrond, het hoe en waarom. Blijf uit de buurt van vrouwen die een reeks huwelijken achter de rug hebben. Je bent nooit zeker waarom ze dit deden en als je het toch doet, weet dat de afrekening altijd komt. Speel op safe: organiseer een symbolisch huwelijk op een Grieks eiland of andere droomlocatie zonder contractuele verbintenissen want als je vriendin écht van je houdt is een burgerlijk of kerkelijk huwelijkscontract geen breekpunt voor een gelukkig samenzijn.

Zeg niet dat ik jullie niet gewaarschuwd heb.