Radio. Mijn eerste liefde, en nog steeds. 36 jaar geleden zette ik mijn eerste mediastappen op de FM band. De rest is geschiedenis.
Als jonge gasten vochten wij tegen het VRT monopolie. Tegen politiek. Tegen staatszenders. Tegen oneerlijke concurrentie. Met zware vermogens om zoveel mogelijk zendbereik te krijgen.
Ik zat zelf op de eerste rij in 2000 toen Verhofstadt onder dwang nationale commerciële radio moest toelaten als een belofte in mijn programma ZwartWit. We kregen Q en 4FM en die zitten nu in 1 hand. Christian gelukkig. Nadien zijn er nog wat politieke aanpassingen gekomen en werden de provincialen in 1 hand gezet bij Concentra met name Nostalgie. De sossen moesten ook iets krijgen na de liberalen.
Nu, zovele jaren later overschouw ik het Bokrijk van radio in Vlaanderen op FM. Verder geraken ze hier niet. Een mengelmoes van amateurisme, vlakke radio, geen creativiteit en groot zendertje willen spelen met als vergoeding een tegoedbon bij de lokale uitstervende kruidenier. En dan zwijg ik nog over taalgebruik. Bokrijk. Radiospelers zoals 50 jaar geleden, Vlaanderen op haar best. De oude CB indachtig. De echte grote radiojongens zijn het beu geworden en werden niet bedankt. Zij kijken met lede ogen naar de knoeiboel van vandaag.
Deze situatie is ook logisch. Verdeel en heers heeft men ingevoerd. Oude politieke krokodillen die niks begrepen van media zoals Eric van Rompuy (CD&V) bedachten lokale radio en de frequentieplannen van vandaag. Heden zitten we nog steeds met dit onding opgescheept. 8 km zendbereik. Lokale info, lokale reclame enzovoort. Elk zichzelf respecterend radiomaker beseft en weet dat dit nooit leefbaar kan zijn. Vergelijk het met vandaag dat je op het internet mag via Wifi maar dan niet verder dan je gemeentegrens.
Ik lees en zie nu de opgepepte verhalen van lokale radiomakers en nieuwelingen die hopen op een ‘netwerkvergunning’. Nog zo’n onding. Alsof de digitale generatie die nu luistert via wifi, 4G, spotify, applemusic, youtube en streamings zal aanvaarden dat er hier en daar geen ontvangst is. Of dat een ‘radiotoestel’ moet aangezet worden. Het heeft zijn charmes dat ouderwetse denken van bepaalde mediamensen in Vlaanderen.
Als ik de CIM luistercijfers bekijk, dan schud ik mijn hoofd. De ondergrens van luistercijfers bestaat uit huidige netwerkradio’s, ze halen gemiddeld 0,7 tot 0,1 procent marktaandeel. Dagelijks bereiken ze amper 1/3e van het aantal bezoekers van bijvoorbeeld Buienradar online om maar iets te zeggen. Hashtag fail. Het zegt iets over de bestaansreden of impact.
Nu heeft Gatz beloofd dat het beter wordt: we gaan DAB+ krijgen waar geen hond op zit te wachten, de lokale zendertjes mogen meerdere frequenties bundelen zodat de bakker van het volgende dorp ook kan luisteren, we krijgen netwerkradio’s met ‘we doen alsof landelijke dekking’ wat oude wijn in nieuwe zakken is en we krijgen zenders met Vlaamse muziek, Gospel, Vlaamse cultuur of wat-dan-ook omdat de grote jongens dit niet willen doen, zelfs niet met belastinggeld.
Ik lees de titels, de campagnes in Vlaanderen, de facebookberichten en denk…. Arm Vlaanderen.
Ondertussen luister ik via mijn internetradio, tablet met TuneIn.com naar KISSFM, RTLRadio, BBCRadio1, Radio538 en zoveel meer. Digitaal, thuis, in de auto, op het terras, in België en in Duitsland. Meer dan 100.000+ radio’s op mijn apparaten. Professionele radio.
Ondertussen bekijk ik de Vlaamse regering, de mediapolitici en lach ik. Met medelijden. Radio in Vlaanderen heeft een hoog Bokrijk gehalte. Charmant. Weemoedig. En ook een beetje zielig…. maar met de nodige subsidies en parkwachters kan dit museum nog enige tijd verder leven ;)
