Jurgen Verstrepen maakt lawaai!

Laatste zomervakantie 2019 radioshow

Vanavond in TheCityThatNeverSleeps een opmerkelijk gesprek met DJ Javi Muñoz die al 27 jaar op Ibiza woont, radio maakt op #Ibizaglobalradio en dagelijks draait in de beachbars en clubs. Hij vertelt waar je naartoe moet en veel meer..

Iedereen DJ? Op welke leeftijd? Een overzicht met Phill Da Cunha Delafino Vde Philip Sven Van Hees Pat Claesen Dave Lambert Prive Tach Cremer Derek Dee Junior Grassi Dirk Stommels ..

Op verzoek, mijn drugsitem tijdens de zomer, gemist? Je krijgt een 2e kans! En natuurlijk heb ik weer de nieuwste dancetracks geselecteerd aangevuld met de meest gedraaide dancehits van zomer2019 .. On air, vanavond op TOPradio Vlaanderen op FM, DAB+, stream en de Digiradio App (Appstore) van 21 tot 22 uur. (frequentie in je stad? www.topradio.be)

Programma's gemist? https://www.mixcloud.com/verstrepen-jurgen/

#musicismylife #welovemusic 'I dedicate my last record to my mom today, tribute via radio waves' 🖤😪

Aflevering gemist op Topradio? Beluister waar en wanneer je maar wil...

Jurgen Verstrepen op Topradio Vlaanderen 2019

Jurgen Verstrepen op Topradio Vlaanderen 2019

Jurgen Verstrepen op Topradio Vlaanderen 2019

Jurgen Verstrepen op Topradio Vlaanderen 2019

Terug op Topradio Vlaanderen

Deze zomer start ik opnieuw met radio maken. 'Oude liefde roest niet'. Volgens sommige media een 'onverwachte comeback ...Hoezo? #musicismylife

Misschien onverwacht maar in juli en augustus presenteer, produceer en maak ik 'TheCityThatNeversSleeps". Een programma boordevol met de nieuwste dance, de places-to-be in Antwerpen en sounds uit de Capital of Dance.

In het najaar mag je een interactieve radioshow verwachten maar daarover later veel meer ;)

Uitzendingen gemist? Luister waar en wanneer je wil naar mijn programma's via mixcloud  

Topradio kan je in heel Vlaanderen beluisteren via FM, DAB+, livestream en de Digitale Radio-app (download via Topradio website of in de App-store)

#jurgenverstrepen #welovesummer #topradio

 

De verleidende scheiding 16

Ik wil een jonge vrouw!

Ik hoor het veel van alleenstaande vrouwen op leeftijd. Dé verklaring voor het stuklopen van ‘hun’ huwelijk. Uitspraken die meestal voor mij Gefundenes fressen zijn, zeker in mijn uitgaansleven. 'Hij is ervandoor voor een jong ding!'.

Omdat ik altijd in ben voor een pittige discussie spreek ik dan mijn standaardzin uit : ‘En wat heb jij gedaan om dat huwelijk in stand te houden?’. Ik geniet van de verbouwereerde reacties, meestal bij vrouwen die de hand niet in eigen boezem kunnen steken vanwege hun relatiefalen en zichzelf uitroepen tot een kruising van Moeder Theresa, ideale moederkloek en ik-deed-alles-voor-die-man.

Als ik dieper hierop inga komt hun laatste niet steekhoudend argument: ‘Hij zit in zijn midlifecrisis!’.

Was het maar zo eenvoudig. Als je met mij wil discussiëren moet je met onderbouwde argumenten én feiten afkomen.

It's the science stupid

Ongeveer 25% van alle mannen krijgt te maken met een midlifecrisis tussen de periode grofweg 35 en 55 jaar. Bij mannen is één van de redenen een verminderd libido, en de neiging om daarvoor te compenseren. De klassieke voorbeelden zijn mannen die ineens gaan flirten, vreemdgaan en een relatie aangaan met een veel jongere vrouw.

Zo'n 1 op 4 mensen krijgt er mee te maken. Terwijl het vroeger vooral mannen waren die geassocieerd werden met een midlifecrisis zien we dat ook veel vrouwen tussen de 40 en de 50 het roer onverwachts omgooien. Stemmingswisselingen, slapeloosheid en geen lust in seks komen in die periode veel voor.

De ultieme liefdesmatch bij mannen en vrouwen als fundament van relatie en huwelijk mag plaatsnemen, bij beiden, in de rollercoaster van ongecontroleerde hormonen en testosteron tussen 40 en 50 jaar. Feest voor datingcoaches en relatiepeuten.

De vrouwelijke verwijtcultuur wordt hiermee toch enigszins naar het land van de fabels gestuurd, het is een gedeelde verantwoordelijkheid. Punt. In het tijdperk van metoo, affaires, rampetampen en het slagveld van vechtscheidingen krijg je voor die stelling geen applaus. De ontkenning van schuld bij scheidingen als doekje voor het bloeden in de heilige relatieprofilering.

Heb ik een midlifecrisis meegemaakt? Eerlijk? Geen idee. Als ik dat al heb meegemaakt speelde het zich af tussen mijn 25 en nu. Een soort van continue midlifecrisis als je de parameters mag geloven. Het in vraag stellen, wendingen nemen in je leven, onbesuisde beslissingen en soms ook wel een jonge(ere) vrouw. Toch al een paar keer gebeurd...

Nu gij. Chronische midlifecrisis. Laat Goedele daar maar eens een mening over formuleren: gewoon doen!

Lekker beest

Ik weet niet of veel van mijn vrienden een midlifecrisis hebben als ze met een jong exemplaar afkomen. Hun verklaringen zorgen meestal bij hun vrienden voor ‘begrip’ en ‘instemmend toog-gemompel’. Een mix van: heb terug seks, ze is wild, verfrissend, ze staat strak en ze doet alles voor mij enzovoort enzoverder. Dat ik mij bij sommige exemplaren moet afvragen wat ik na 10 minuten moet vertellen of vragen en moet inhouden om niet het vraagje te stellen ‘Hoeveel vraag je om te babysitten’ laat ik nu wijselijk achterwege. Vrienden zijn vrienden éh. Door dik en dun.

Gooi erbovenop dat veel mannen alleen maar denken met hun geslachtsdeel en dit proberen te vertalen naar liefde of een statushongerig vrouwelijk exemplaar ‘kopen’ dan geeft dit toch een mooie maatschappelijke mix. Boeiend voor eindeloze reportages en roddelblad vulling. Feest voor iedereen!

Is elke man immuun voor deze 'triggers'? Neen. Ik heb het zelf (denk ik) ook meegemaakt. Hier gaan we weer…

Zelfinzicht

Els was pakweg 14 jaar jonger, intelligent, aantrekkelijk, mooi en ambitieus. We werkten samen en begrepen elkaar. De gesprekken aan de koffiezet gingen meer en meer over relaties, onbegrepen gevoelens en levensinstellingen. Fris en onschuldig én zo zei ze zelf: ’Ik ben een hete badsloef’.

Als matuur man zijn dat de woorden die in je hersenen het signaal geven dat het verstand wat beter gespreid moet worden. Genre: ‘Hola hersenen, het is hier te druk, ga maar naar beneden. Daar is nog plaats..’

Els zette volledig onverwacht de spiegel voor mijn zijn en leven.

Een collegiaal etentje eindigde op de parking met een verdwaald gelopen kus. De vonk sloeg over in alle hevigheid. Een zoen. Nog één. Tintelingen in de buik. Al een geluk dat ik niet van de grond los kwam en begon te zweven want ik stond in de buurt van Zaventem. Voor je het weet donder je naar beneden met al die binnenkomende vluchten…

De weken en maanden die volgden waar de zwaarste emotionele vraagstukken uit mijn leven. Kies ik voor haar? Ben ik verliefd? Wat gebeurt toch met mij? Is dit fout? Wat zou de omgeving zeggen? Blaas ik hiervoor alles op? Ze is te jong. Ik mag dit niet doen. Soit, som alle stellingen op van gerenommeerde relatietherapeuten, ik overliep ze in mijn eindeloos denken één voor één.

Je wil het niet weten, tijdens de nacht door Brussel rijden, torenhoge telefoonrekeningen (toen had je die voordeelpakketten nog niet), haar opzoeken op elk feestje, werkvergaderingen verzinnen … alles was goed om nog maar op 1 meter van haar te zijn. Een emotionele kwelling.

Blijkbaar waren in mijn hersenen nog een paar rationele hersencellen achtergebleven want de stap naar veel meer… zette ik niet. ‘Iets’ weerhield me. Ik wilde de liefde bedrijven met haar, de passie ongecontroleerd loslaten maar mijn normen en waarden botsten met dat gevoel zoals de atomen in het CERN centrum in Genève. De weinige vrienden die hiervan op de hoogte waren verklaarden mij knettergek. ‘Wat? Die? En die wil u? Meendedanu? En gij doetdanie? Allez jong, die Els is écht een stuk en jij laat dat liggen?’

Kiezen

Ik heb niet gekozen voor Els. Het was niet makkelijk. Soms denk ik (alweer) ‘Wat als?’

Jaren later heb ik haar nog eens ontmoet. Ze had geen relatie, ik wel. De vonk was er nog steeds maar de stap hebben we nooit gezet. Het is vreemd hoe sommige mensen blijven opduiken in je leven. Ook toen ik ze in Antwerpen tegenkwam op een terras. We hebben iets gedronken en ze toonde de foto’s van haar kinderen en man. Ik was blij voor haar want er waren geen onverwerkte gevoelens. De ‘klik’ was er wederzijds nog steeds. Ze heeft haar ambities waargemaakt en heeft nu een hoge functie in een mediabedrijf.

Ik ben blij dat ik de Els Encounter heb meegemaakt. Het heeft me toen meer relatie inzichten opgeleverd. En is dat nu net niet mijn credo?

Moralis

Bij een onverwacht en ongecontroleerd gevoel van verliefdheid met een jongere vrouw moet je je écht afvragen wat de beweegredenen zijn. Is het ontsnapping? Jezelf bewijzen? Of is het gewoon lust? Check de mogelijkheden: is het een wederzijdse One Night Stand of een vraag tot samen zijn? Zorg ervoor dat je mannelijke ratio hersencellen boven blijven en stel vooral jezelf in vraag. Vergeet ook niet dat sommige jongere exemplaren met alle vrouwelijke wapens zich graag wentelen in status, geld en zekerheid. Overweeg of een tweede scheiding of pampermoment écht wel je toekomst is. Neem je tijd (tijd is onbetaalbaar!) om vast te stellen of het échte liefde is waarvoor je alles wil opgeven. Zo ja? Ga er dan voor … anders… geniet van het moment want verliefdheid is zalig maar ook vergankelijk.  

Zeg niet dat ik jullie niet gewaarschuwd heb.

De verleidende scheiding 15

Hoezo ik ben vrouwonvriendelijk?

Iedere journalist, radiopresentator en schrijver verwacht feedback op zijn creaties. Wat ben je immers met een mediaproduct als je het gevoel hebt dat niemand luistert of leest? Wel, ik merk aan jullie feedback dat mijn stukken over de verleidende scheiding gesmaakt worden en veel gelezen. Dat doet goed. Overwegend positief maar laat ik even inzoomen op de (weinige) kritiek dat mijn stukken vrouwonvriendelijk zijn of de vrouwen in een slecht daglicht plaatst.

Kennen jullie die bedenkelijke pose van Alas Smith & Jones? Awel. Beeld je in, ik staar nu zo naar mijn computerscherm. Jullie raden het al, die kritiek komt niet van mannen maar van vrouwen. Wat is er gebeurd in vrouwenland? Zijn sommige lezeressen van mijn blog verworden tot nimfen die een klaagzang aanheffen in het bijzijn van Odysseus? Is de naakte waarheid té naakt?

Liefste dames, ik schrijf vanuit mijn ervaringen. Hard maar eerlijk. Zonder wrok of wraakgevoel, met een tikkeltje cynisme, een vleugje sarcasme, een snuifje humor en vooral veel goesting. Geef toe, ik bescherm zelfs mijn exen hun privacy! In deze tijden van riooljournalistiek en social media wraak toch een überbewijs van mijn rechtschapenheid.

Voortschrijdend inzicht

Ben ik kritisch? Ja. Oordeel ik te snel over het vrouwelijk geslacht? Ja. Benader ik vrouwen als een argwanende Zebra? Ja. (Zebra's zijn trouwens heel sociale dieren, heb ik gelezen..) Eerlijk gezegd zou ik mij telkens weer onvoorwaardelijk willen overgeven aan de passie en testosteron boost van verliefdheid. Verliefd gefladder, zonder argwaan is immers het summum van gelukzalig gevoel maar …

De vrouwelijke creatie

Laat ik duidelijk zijn: ‘Ik ben jullie creatie’. Voilà, the word is out. Mijn verdediging en gutfuhlen is nu net gebaseerd op het feit dat de acties van sommige exen ervoor gezorgd hebben dat ik nu ben wie ik ben. Een mens leert wat bij, althans daar ga ik van uit als je genoeg verstandelijk vermogen en inlevingscapaciteiten hebt. Ik geef toe, misschien ben ik de ‘foute’ vrouwen tegen gekomen want ik heb wel wat nieuwe vrouwen leren kennen die anders zijn. Die exclusieve filosofische gedachtes reserveer ik voor mijn olijfboommoment met een glas rosé wijn Bodegas Coviñas Villa de Adnos Bobal Utiel-Requeña DO Rosado. Een aanradertje trouwens maar dit terzijde.

Velen kennen mij van ZwartWit tv -en radiodebatten, interviews en reportages op het scherp van de snee. Hard, rechttoe rechtaan. Maar jullie kennen me niet privé. Awel, tijd voor een psychologisch canapé moment. Ik heb een hekel aan conflicten en ruzies. Val niet van uw stoel, jaja, het gaat over mij. Altijd op zoek naar compromissen en oplossingen. Nadenken over een elegante oplossing van een interpersoonlijk probleem. Alles in balans als het kan. Helaas moet je met twee zijn om die levensinstelling om te zetten in daden.

De onverwachte scheiding

Wie kent de uitspraak niet: ‘Hoe ouder je wordt, hoe meer rugzak je meesleurt op het vlak van relaties’.  Ik ben dus geworden wie ik ben door de acties van sommige vroegere geliefden. Meestal bij een breuk. Als ik moet kiezen uit de meest opmerkelijke (negatieve) ervaring die ik heb meegemaakt springt het begin van mijn huwelijksscheiding er toch uit. Helaas, ik kan er niet omheen.

Het begon netjes: 5 jaar goeie vrienden, 3 jaar samen als beste liefdesmaatjes, 11 jaar getrouwd. Zoals bij zovelen, het einde was echter in zicht. Het liep zo slecht dat we al gescheiden waren van tafel en bed. In een poging om de boel te redden en de kinderen te vrijwaren van een nakende scheiding stelde ik voor om wekelijks het familiehuis te verlaten. De kinderen zouden zo om beurt hun papa en mama zien en bleven in hun zorgeloze habitat. Ik had ergens in relatievakliteratuur gelezen dat dit een nuttige tussenstap zou zijn. We huurden zelfs een appartement op het hippe Antwerpse Zuid waar we beurtelings verbleven. Je denkt dat deze overgangsfase wel rust zou brengen en tot oplossingen zou leiden. Neen dus. It takes two to tango. Als man denk je haar na al die jaren te kennen maar niets is minder waar.

To cut a long story short: in mijn week afwezigheid werd ik gedagvaard in kortgeding. Echtscheiding met dwingende maatregelen. Ik heb die dagvaarding nooit ontvangen, nooit gezien, geen weet. Nadien bleek het een bewuste strategie te zijn geweest in overleg met haar duur betaalde advocaten. Via vroegere gemeenschappelijke vrienden kreeg ik te horen hoe het was gelopen: ‘Ik was die week in het huis, dat hadden we getimed. De deurwaarder bracht de dagvaarding voor mijn man tijdens zijn afwezigheid. Ik heb die in ontvangst genomen en onmiddellijk verscheurd zodat hij bij verstek veroordeeld zou worden… en het is gelukt!’.

Het werd verteld als een overwinningsverhaal van een zegevierende Amazone na de slag bij Salamis. Daar sta je dan met al je goede intenties om een nakende scheiding met een eerlijke houding, goede intenties en respect te willen regelen. Ik geraakte niet verder dan ‘Tu quoque?’ Van beste maatje tot aartsvijand.

Het was het begin van een jarenlange vechtscheiding en het verlies van vertrouwen in nogal wat vrouwen, wetende dat er evenveel zijn die het wél goed met je voor hebben. In feite, weet je wat het positieve is van dit alles? Meer inzicht en daardoor meer geluk in mijn leven en vooral niet die ezel zijn die over dezelfde steen struikelt. Je moet uit het negatieve altijd iets positiefs halen ;) Elke ervaring maakt mij rijker...'Elk nadeel heb zijn voordeel' zei Johan Cruijff ooit.

Moralis

Bij problemen, hang niet de brave eerlijke goedzak uit. Zorg ervoor dat je op voorhand rekening houdt met een onverwachte vechtsituatie. Hou je rug in de gaten, maak sluitende overeenkomsten. Het klinkt misschien niet romantisch maar je zal er geen spijt van krijgen. Is je vrouw de perfecte match, dan is er niets aan de hand. Maar, je weet nooit want een kat in het nauw maakt immers rare sprongen. En zijn katten nu net niet vrouwelijke wezens?

De verleidende scheiding 14

De verstikkende relatie

Het mannelijk gespreksonderwerp de laatste tijd is mét stip op nummer 1 ‘de verstikkende relatie’. Meestal schrijf ik mijn columns zalvend en ietwat politiek correct. Ik geef het toe. Mea culpa. Maxima culpa. Nogal wat vrouwen houden niet van de spiegel die ik hen voorhou. Soit. Na 13 verhalen heb ik toch een onweerstaanbare drang om de lelijke waarheid te schrijven.

Voor de vrouwelijke lezers op de reactieknop klikken: ik hou nog steeds van jullie, maar niet allemaal. Voilà. Zoek eventueel een Louboutin uit om aan te trekken voor het volgende verhaal.

Laten we met de feiten beginnen. Een verstikkende relatie begint meestal bij het samenspel van ‘veranderen’ en ‘claimen’ van de man. Gelukkig is niet iedere vrouw zo maar als er wat recente onderzoeken bij gehaald worden, dan blijkt toch dat het verweven zit in menig vrouwelijk DNA. De vraag is alleen, is dat handig lees zinvol en werkt het überhaupt?

De kneedbare man

Een vrouw die ‘claimt’ geeft de man onvoldoende ruimte en vrijheid wat kan leiden tot een verstikkende relatie. Gevolg is dat je je als man benauwd kan gaan voelen en het uiteindelijk zo vervelend vindt dat je afstand gaat inbouwen. Liefde en aandacht worden opgeëist als een vanzelfsprekendheid in plaats van dat liefde en aandacht worden gegeven.

Veranderen is een ander paar mouwen. Vrouwen houden ervan mannen te veranderen. Er zijn nogal wat die een bepaald beeld hebben van hoe iets moet en vooral ook hoe het niet moet. Daar moet iedereen aan voldoen, vooral de partner. Dat soort vrouw zet meestal ook de kinderen volledig naar haar hand, lees wat zij wil en denkt omdat kinderen nog niet de mentale kracht hebben om dit gedrag te doorzien. Meestal kom je dit type tegen op mid-age Tinder of emmerend over haar exen op café.

‘Cut!’

Helaas gaan de meeste romantische films over mannen die veranderen voor de ‘juiste’ vrouw. Dit geeft veel vrouwen meestal het idee dat de ‘juiste’ vrouw zelfs de grootste loser, nitwit, domoor en slecht geklede man tot Prince Charming kan omtoveren. Met dank aan Hollywood..

Marlène Dietrich wist het al. Een van haar favoriete quotes was: ‘Wij vrouwen proberen onze man te veranderen. En als hij veranderd is, vinden we hem niet meer leuk'.

Het willen veranderen heeft eigenlijk dikwijls te maken met een vorm van mismatch. Je leert iemand kennen, en na korte tijd merk je: nee. Het verliefd gefladder maakt plaats voor een renovatieproject. Soms denkt de vrouw: hij heeft het, en blijkt het daarna niet helemaal zo te zijn. Dit kan gaan om de meest banale zaken van kapsel over onderbroek tot gedrag. Sommigen blijven zo'n relatie in stand houden met de verwachting dat hij nog wel de ideale man zal worden. Voor de madammen die nu wat kleur aanlopen en de wijsvinger opsteken: ‘Jaja, deze stelling kan je gerust omdraaien maar de cijfers kleuren rood voor jullie’.

Aangezien de dames met veranderingscomplex in de meerderheid zijn komt hier de harde waarheid: verwachten van iemand dat hij verandert strookt niet met liefde. Je ziet iemand graag om wie hij is, anders zoek je beter een ander. Verstikking leidt tot de dood. Einde relatie, behalve bij een mannelijk sloefexemplaar zonder ruggengraat en wie wil in Godsnaam met zo iemand verder? Graag zien betekent ook aanvaarden.

Je mag een fabriek leiden

Nu wordt het voor mij moeilijk als ik mijn vroegere vrouwenlandschap overschouw. Een meerderheid van mijn vorige relaties bestond uit nogal wat vrouwen die na enige tijd hun veranderingsproject wilden uitrollen en daar ben ik überallergisch aan. Een ander deel was wél succesvol, wederzijdse aanvaarding en niet stilstaan bij kleine ergernissen was dan wel de juiste piste. Als de liefde groot is tolereer ik veel maar de realiteit achterhaalt je wel en dit heeft geleid tot relatiebreuken en huwelijksscheiding. Het is wat het is, beter zo dacht ik dan. Mijn column zou bladzijden lang worden als ik ze allemaal opsom maar éentje sprong er uit.

Het model

Inge was lang, slank, blond en ze deed wat aan modellenwerk. Een mooi pronkstuk én van goeden huize, papa en mama hadden geld  dus zij mocht als hobby wat studeren als maquilleuse. Een ambitieuze vrouw als het ware. Ik studeerde, reed met mijn gekregen oude Opel Manta (jawel, lachen mag) en leefde mij uit als DJ. Life was easy.

Laten we het voorspel, de passionele match en wilde nachten skippen: we waren dus een koppel en het liep enkele weken hemels. Stilletjesaan begon haar renovatieproject, een kleine bloemlezing: Inge pikte mij op met haar Mercedes en stelde voor dat ik een nieuwe blitse(re) auto kocht. Ze gaf mij meerdere keren zonder aanleiding, kleding van Ralph Lauren en Armani. Een geplande vakantie naar Spanje moest veranderen naar de Italiaanse Rivièra. Een aantal vrienden van mij waren niet meer gewenst vanwege ‘niet interessant’ en ‘boertig’. Uitgaan in hip Antwerpen werd studentikoos Gent. Mijn favoriete pitabar werd ingeruild voor haar lievelings-sterren-restaurant. Mijn haar was te kort en ze wilde dat ik het zowat liet groeien zoals Jean Michel Jarre. Ik gaf niet genoeg aandacht en presentjes. Mijn muziekkeuze als DJ was té alternatief, ze wilde meer commerciële hits. Uitgaan met vriendinnen was des duivels. Ik moest stoppen met roken. Waarom dronk ik Bacardi Cola en geen champagne of een cocktail? Ze schreef me in bij een dansschool. ‘Wil je je inschrijven bij de golfclub van mijn papa?’ Zelfs een getrimd baardje vond ze plotsklaps leuk! Ook al had ik een hekel aan de Belgische kust, Knokke werd een vaste stek op vrije dagen. Enzovoort enzoverder….

Toegegeven, ik heb dit alles wat laten aanslepen door de verblindende kleppen van verliefdheid. ‘Ik ben wie ik ben en ze is verliefd geworden op mij zoals ik was, dus.. wat is het probleem?’ maakte ik mezelf wijs. Fout. Ik voelde me benauwd en verstikt maar weglopen deed ik niet omdat mijn liefde voor haar in de weg stond, tot die ene avond…

Etentje bij haar ouders thuis. Dan die uitspraak: ‘Jurgen, we hebben overlegd met de familie. Als je met Inge trouwt dan kan je stoppen met studeren en krijg je de leiding over onze fabriek. Wat denk je? Goed idee?’ .... Trouwen? Leven volgens de familierichtlijnen? Haar wil en wet? Het voelde alsof ik gewurgd werd. Ik heb de relatie beëindigd en liep weg, sneller dan Forrest Gump. Einde relatie. Ik heb Inge na onze breuk nooit meer gezien. Ze was razend naar het schijnt.

Soms denk ik:'Wat als?'

Het leven ligt vol met kruispunten van keuzes.

Moralis

Als je voelt dat je nieuwe verovering je na enige tijd wil veranderen of naar haar hand wil zetten is het een kwestie van tijd voor je relatie verstikkend is. Het is een onomkeerbaar proces. Als je jezelf wil blijven, zonder frustratie, beëindig je best snel de relatie. Meestal zijn dergelijke vrouwen allergisch voor omgekeerde verandering. Zeg wat je aan haar wil veranderen want dat is de beste test. Toch even dit: 'kleine' en 'oprechte'  toegevingen doen of rekening houden met wat zij leuk ervaart valt niet onder verstikking. Een geslaagde relatie bestaat uit het scheiden van 'banaliteiten' en 'fundamentele verschillen'. Gelukkig zijn kan, zolang je jezelf kan blijven, wederzijds, want niemand is perfect, ook ik niet ;)

Zeg niet dat ik jullie niet gewaarschuwd heb.